අහස කියාවිද පුංචි තරුවකට
තනි මකන්නට එන්න කියලා ?
නිහඬ වූ රුදු අමාවක දින
කාංසිය බිඳලන්න සිතලා
පුංචි තරුවද රැඳෙන්නේ නිති
අහස තුරුලේ සුවය හින්දා
ඉදින් ඇරයුම් කුමට අහසෙන්
තරුව දෝතින් හදම පිදුවා….
පුරා සඳවත අරා අහසේ
සිනා සී එළි කරන සොඳිනා
විසල් අහසට තරු කැටේ එළි
නොපෙනි යන්‘ඇති, නැතේ දෝසා
ඇරයුමක් නැති අහසෙ රැඳුනෙම
ආදරේ ඉම නොමැති හින්දා
ඉතින් අහසට චෝදනා නැත
තරුව හිනැහී පොළව ඉම්බා…
සියොත් ඉගි බිගි නාද මැද්දේ
වසන්තය එබිකම් කරයි,
පිපුණු සුවදැති මලක් පසුපස
බඹර කැළ රොදපොද බදියි,
උනුන් ගැන වග තුග අසන්නට
කෙනෙක් මගතොට කල්මරයි,
අවුරුදුත් ලග ලගම බව විත්
කොවුල් නද දසතම නැගෙයි…
රබන් රත්කොට පලපුරුද්දෙන්
ලිපේ කැවුමක ගෙඩි බැදෙයි,
අටුව කොටුවත් හරිම සාරෙට
උජාරුව පිරි ඉතිරී යයි,
සියලු සිත් තුල නැවුම් හැගුමෙන්
චක්ගුඩුත් කල එළි බසියි,
අලුත් හාලේ මගුලකට
ආවඩා අයුබෝ වෙයි…
දෙදහකට වැඩි ඉතිහසකට හිමි
කම් ලැබූ සිහලුන් අපියි,
කුමට කෙණෙහිළි කම් හිතේ
සිනාවන් බෝ වන්නටයි,
කිරෙන් පැණියෙන් බතින් බුලතින්
සියලු වස්දොස් මැකී යයි,
ලබන මේ නව අවුරුද්දේ ඔබ
සැමට සිරි සුභ වෙන්නටයි…!!
රීනා
දරාගත් හැමදේම
කියන්න හිටියේ නුඹම
විතරයි හැමදේම …
තනිකමට හෙලූ
සුසුම්වල බර දැනුනේ
නුඹට විතරද හැම රෑම …
ඉකිගසා හඩද්දී
නොසැලී හිටියෙත්
එහෙම තමයි මගේ
දුක ගාව …
තවත් වද දෙනු
කුමට හැර යන්නට
මග බලන් ඉන්නා නුඹට …
අරන් ගිහින් විසි කරන්න
නුඹට උරුම උන
මගේ පෙම …
එන්න එපා ආයෙත්
මගේ හිත ගාවට
නුඹ හැදින ගන්න
බැරි වේවි
මැරි මැරී ඉපදුන හදවතට …
ගගන ගුරුගේ
හීන්වට ආ වැහිපොදක් සේ
අසෙනි වරුසාවක් නොවී
රැදී ඉන්නවාද හැමදා
ලෙංගතුව මා ලග රැදී…
මිතුරු සුළගට කියාපන් තව
බොහෝ ඈතට නොම ඇදී
සියොත් ගී රාවක් වගේ හිද
තවන්නට හද සෝ ගිනී…
ගෙතෙන ගී පද අරුත් විමසා
පලක් නැත කිසි දින රැදී
ගැහෙන පණ නල තනග පිණි නම්
මොකට කැටයම් සැණකෙළී…
මතක සිතිවිල්ලක වෙලාගෙන
කදුල සිනහව හා වෙළී
ජීවිතේ මග නොහැරගෙන විත්
හිදිනවද මාහා බැදී…
රීනා
අවම සදාචාරය
ලියොන් උඹ චරිතයක් – සිනමාව මත ඇඳුණු
අපරාධකාරයෙක් – අණගුණක් නොම තිබුණු
නැතත් දුක, දනන් ගැන – නුඹෙ අතින් මිය ඇදුණු
පාරවන මතකයක් – නුඹෙ මරණෙ හා බැඳුණු
යන්ත්‍රයක් වගේ වැඩ – කලත් එක සීරුවට
හදවතේ මෙලෙක් බව – තේරුණේ මැටිල්ඩට
ආලයක් නැති වුණත් – කාලයක් ගෙවෙන විට
ඇගෙ ඇසුර දිව ඔසුව – වුණා ඔබෙ පාලුවට
ඇයට විපතක් වෙන්න – නොදී ඔබෙ දිවි පිදුම
පෙන්වුවා පෙමට වැඩි – වටින දේ වගවීම
මිනීමරුවෙකු වුවත් – ලැබුණ දේ සෙනෙහසම
ඔබට තිබු නිසා ඒ – සදාචාරය අවම
තාරක ජයතිලක
මදහසින් මා දිහා – බැලූ පළවෙනි දවස
නිසැකයෙන් තේරුණා – ඔබේ ලෙංගතු හැඟුම
පොඩි පුතුන් පාසලෙන් – රැගෙන යන විට හවස
වැඩි කතා නැති අපෙත් – ඇරඹුණා මිතු බැඳුම
මිල අධික මගෙ ඇඳුම් – ආභරණ විලවුන් ද
නිල රථය දුටු ගමන් – පිපුනි වත මකරන්ද
කිලි නැතිව ගරුසරුව – පෙන්වූවෙන් මා වෙතම
බිලි දෙන්න සිතුණෙ නෑ – දැවටුණත් ගිනි ලඟම
කල් යත්ම වල්මත්ව – කෙමෙන් අමතකව මුල
ඉරිසියාවෙන් වැඩී – නිබඳ කියවමින් කුල
අහිමි උණුසුම සෙවූ – නිසා මහිමියන් තුල
නැරඹුවෙමි වැටෙනු ඔබ – ඔබ විසින් කැපුව වල
තිබුණ මුත් වස්තුව ද – දේපළ ද අපමණව
රකුසෙකුට බැඳුණු මා – සිටියෙ ගැලවෙනු බැරිව
කල්නොයා පෙනෙන විට – උගෙ දරුණු විස තරම
වැටහේවි සැණෙකින්ම – මගෙ ද ඔබගෙ ද දිනුම
තාරක ජයතිලක
අනේ බං හිත..
උඹ නම් කවමදාවත්
මට්ටු වෙන්නෙ නෑ..
නෝන්ඩි කරවන එකේ
ඉවරෙකුත් නෑ..
ගින්දර දකිනකොට
ගින්දරට ලංවෙලා
උඹ පුච්චගන්නවා..
වතුර දකිනකොට
වතුරට පැනලා
හැමදාම නා ගන්නවා..
උඹ නිතරම දන්නවා
උඹ කරන්නේ වැරද්දක් වග
ඒත් උඹ කරනවා..
දැන දැනම කරනවා..
පස්සෙ බොරුවට
දුක් වෙනවා, හූල්ලනවා..
යකෝ හිත..
පොඩ්ඩක් හිතපන් බං
උඹට තියෙන්නෙ
සම්පූර්ණයෙන්ම හිතක්
ඕක පාවිච්චි කරපන්..
හිතපන්..හොඳට හිතපන්..
උඹට ජීවිත කාලයටම
එක දෙයයි ලොකුවටම
කරන්න තියෙන්නෙත්
උඹ අවැසි වෙලාවට
ඒකමයි නොකරන්නෙත්..
හිතපන් යකෝ හිතපන්
උඹ කරන වැඩ නිසා
අර ශරීරයාගෙ රෙද්ද බිම..
උඹට හිතක් තිබ්බට
නෑනේ හොඳ පපුවක්..
මචං හිත..
දෙයක් වුණාට පස්සෙ නොහිතා
වෙන්න ඉස්සෙල්ලා
හිතපන් බං..
මේ හැමදේටම මුල
උඹයි යකෝ ” හිත “
චරියාගේ පන්හිඳ
අප්පා නැති වුන් දෙන්නා එක්කම
රැක්කෙ දිවි මම තට්ට තනියම
මහ ඇතා ළඟ පාත නැතුවම
තනි එකා අනෙ වුණේ “තනියා” ම
කෑම වේලක් මගහැරෙනකොට
ගඩා ගෙඩියක් හොරෙන් කෑවට
ලොකු වැරැද්දක් කරලා නෑ ඌ
පිටින් ගියෙ නෑ මගේ වචනෙට
ටිකින් ටික උස් වෙලා කර දඬු
හම්බ කෙරුවේ කරලා වැඩ වඩු
මටයි දූටයි කෙරුවෙ නෑ අඩු
කොහේවත් උට තිබ්බෙ නෑ නඩු
ඉඳලා හිටලා ටිකක් බිව්වට
කොල්ලො එක්කලා කරක් ගැහුවට
මේ ලඟක් වෙනකල්ම නොතිබුණි
කිසිම නරකක් උට කියන්නට
ලඟදි ඉඳලා වැඩි කතා නෑ
නිදාගන්නෑ, බඩගිනිත් නෑ
හේතු කිසිවක් කිව්වෙවත් නෑ
යකෙක් වැහුණද කියා දන්නෑ
සල්ලි ඉල්ලා කලත් කරදර
උකස් කෙරුවත් මගේ කණකර
දරුව හින්දා ඉවසුවේ මං
සියලු දුක් ගිනි හිතේ තදකර
අයියගෙයි නංගිගෙයි රණ්ඩුව
ඇවිලුවා මගෙ හිතේ ගින්දර
තව පමා වූවොතින් බැරිවෙයි
රකින්නට කෙල්ලගේ නම්බුව
සර් මම මයි දුන්නෙ ඔත්තුව
කසුන් ජයතිලක
