යාන්තමින් හෝ නුඹේ කිරණින්
නැහැවෙන්නට මග බලන
එතෙක් මැලවුණු මගේ වත
නුඹේ උණුසුමෙන් පිබිදෙන්න
නොඉවසිලිමත් වුන
සූරියකාන්තියයි මම….

කොයිතරම් නුඹ දුරින් දිලුනද
නුඹ නැගෙන්නේ
මා වෙනුවෙන්ම නොවූවද
නුඹේ පහසින් මුසපත් වන්න
නුඹ දකිනු රිසියෙන්ම
නෙතු විදහන
සූරියකාන්තියයි මම….

නුඹ නැගුන වේලේ පටන්
නුඹ දෙසම නෙත් යොමාගෙන
සිතින් සැනසුම සොයන
නුඹ ගිලී යන මූසලම හෝරාවේ
සිතින් ඉකිලන
යළිත් නුඹ නැගෙන තුරු
විඩා නෙතු වසා සිටින
නුඹේම සූරියකාන්තියයි මම….