පාළු සුළඟට දැවෙන දෙනෙතට
හඬන්නට තව කඳුළු නැතිවද ?
හිස් අහස මත නුඹේ රූපය
මවන්නට තහනමක් කාගෙද ..?

මතකයන් කටු ඇනී රිදුනද
සුවඳ තාමත් රැඳෙයි හිත මත
නුඹ මගෙන් දුර ඈත ගිය හැටි
සිහිනයක්මයි තවම මා හට…

වදන් නොම වූ නුඹේ සෙනෙහස
දෙනෙත් වල ලිය වූ අපූරුව
නුඹයි කීවේ කියවනා ලෙස
නුඹේ නෙත් තුළ රැඳුණ ප්‍රේමය….

අකුරු වැරදී ගියාදෝ මට
එදා නුඹෙ පෙම කියවනා කල
එක වරක් විත් කියනවද මට
“ආදරේ මම කලා ඇත්තට“…

සුරේඛා