සෙනෙහසට කවි කුමට
පද හරඹ ගලපලා,
ලේ කිරට හැරෙන්නට දී
දෙහදක් පණගසා,
එකම කුස තුල ගුලිව
සතර පායුග සලා,
දෑගිලිත් පටලන්ම
මගෙ කුසේ දග කලා…
උපන්නෙත් තනිව මා
නෑ සොයුරන් සදා,
එම දිනයෙම එනිසා
මිණිකැට දෙකකී ගෙනා,
නැත තවත් පාලුවක්
සොයුරෙකුත් නෑ කියා,
දියණියන් තිදෙනෙකුට
සෙනෙහසත් වැඩිඋනා…
පුතෙකු නැති හැටි කියා
සමහරෙක් කී නිසා,
එදා හිත ගැස්සුනත්
නොකියාම බැහැ මෙදා,
තනිව කෙල්ලක ලෙසට
තිබු හයිය දත් නිසා,
දියණියන් තිදෙනගැන
තව කවරනම් කතා…
රකින්නට ඇති හෙටක්
මිනිස් දම් පුරවලා,
මලක් වූවත් දැඩිව
පෙති සුරැකිව තනා,
පිපුණු මල් කැකුළු යුග
මගෙ සෙනේහෙට වෙලා,
3 වසක් සපිරු තැන
නොදැනීම එළඹුණා…!!!

රීනා