අඩ සඳ වුවද කළු අහසට මනරම්ය
සේපාලිකා සුවඳ බිම වැටුණට අඩු නැතිය
තරවටු නෙතක් ගොළු මුවකට සෑහේය
සැමදා නැතත් නුඹෙ වදනද රන් සේය…

නිදහස විඳින දඟ කෙහෙරැල් මද පවනේ
සංකාවෙන් සොයයි නුඹෙ දෑඟිලි තුඩු පහසේ
නොදැනිම සොයන නුඹෙ රුව මහ දන අතරේ
නොකියා කියයි නුඹ රැඳි යුරු හිත අස්සේ…

නොකියන වදන් ප්‍රේමය ගැන හැමතිස්සේ
ඉඳ හිට වැටෙන පොද වැස්සක සැඟවූයේ
ළඟ හිඳ වැළඳ නොකලද හද රැඳි විලසේ
ප්‍රේමයෙ තරම දැනුනෙ නුඹ දුරකට ගිය දවසේ…

සුරේඛා