අරුමැති කාලය නුඹයි අරුමැති කාලය නුඹයි…. කාලය නුඹනම් අරුමයක්මැයි, හීන මවමින් සතුට වපුරාරැයක දුටු සිහිනයක තවරාබඹරු නොදුටුව මලක සුවදින්රැයක් නිදිවරනා… දිගේ සුසුමන් වතින් වදිනාගව් ගනන් දුර---

සුන්දර ප්‍රේමය කාටවත් නොකියූකතාවක්,හිත පුරා පිරුණුබලාපොරොත්තුවක්,නිදිවර්ජිත ගෙවනරාත්‍රියක්,හමු විය යුතුමමඟ බැලීමක්,සංසාර පුරාවට පතනප්‍රාර්ථනයක්,ආත්මාර්ථකාමීමසිතුවිල්ලක්,ජීවත් වෙන්න---

ඒ නුඹම විතරයි ජීවිතේ මට බර වැඩියි,නුඹේ මතකය දුක් ගෙනෙයි,හඬා වැලෙපෙනු බැරිකමට මම,හිනා වෙමි කඳුළට හොරෙන්, කඳුළු මේ හැටි සීතල බවක්නොකිව්වට ඇයි නුඹ කලින්සැබෑ ලොවකදී නැති උනත්මගේ මුළු ලොව නුඹ තමයි, රැයේ---

අවසන් හෝරාව සංසාරේ දුරවෙන්නැතිකිසිදා යලි හමුනොවෙනා,මගෙ හීන බොදවෙන්නැතිනුඹ දුරින් දුර ඇදෙනා,මග බලන දෑස්පුරානුඹේ රැව සිත්තම්වෙලා,කදුළු බොදවීයන්නැතිජීවිතේ නැවතිලා… සිහින් වැහි කෝඩයේකදුලු මල්---

අත්හැරීම හමුවුණත් බොහොදෙනා දිවියේ පුරාමබැහැ සතුටු කරන්නට ඒ හැම දෙනාමහමුවුණොත් දුක් දෙනා දන, වැටහුණාමනැහැ දුකක් ජීවිතෙන් ඈතට කලාම සඳ වුණත් කලු වලාකුලකින් ගතොත් වසාපුන් පොහොය වුණත් එලැඹෙනු ඇත අඳුරු---