මා දිහා ආදරෙන් නෙත් හෙලූ දා –  සිත් ගැබේ සහස් මල් පීදුණා ගං තෙරේ අත් වෙලී රහස් කී දා – සිත මගේ ඔබෙ නමට නතු වුණා.. මෙතුවක් කල් මා පෙම් කලා වූ, රෑ සිහිනෙන් ළං වුණා වූ සුර කුමරිය අද මගේ---

අයිති කරගන්න  ඕන කිව්වටට, හැමදාටමද දන්නෙ නෑ … සනසන්නම් කිව්වට හිත නොරිදවා ඉන්න පුලුවන් වෙයිද  දන්නෙ නෑ … සංසාරෙම  එකට යමු කිව්වට සංසාරේ හමුවෙයිද  දන්නෙ නෑ … අමතක---

ඇහි දාර තෙමි තෙමී මන්දාරමේ ගුලිවෙලා වැසිදාක නොතෙමිච්ච  හිත් කෝඩුවී තනිවෙලා කිසිදාක නොදැනුනත් අපි ආගන්තුක වෙලා ඉස්සරම ඉස්සරක ලියු කවිත් සේදී ගියා… සම්මතයට පිටුපා හිත ගියාම රැදුනාවේ ඒ ප්‍රේමේ---

මගේ නිවන… මගේ පැල්පතයි… මිණිකැට දෙකකි ලැබුයේ මගෙ උපන් දිනේ, රන් මිණි පහනකුත් තිබුනා තව ඇකයේ, එතරම් කිසි දෙයක් නැහැ මට තව ඕනෑ උනේ, මවකට තව මොනවනම් ලබනද දිවි කතරේ… ඉපදුනුදාම තෝරාගෙන---

පෙමක්මද මේ වරදක්  නොකලත්, වරදක් සේ  දකින,  මොනතරම්  හොද කලත්, නොහොදක් සේ දකින, මොනතරම්  කැප කිරීම් කළත්, කිසිදා අඟයක් නොදෙන, මාත් රකිනවා පෙමක්, සැනසීම නැතත් සැනසීමක් සොයන---