මෙි රට අයිති අපිට විතරයිද?….. මනුෂ්‍ය වර්ගයා උන අපිට විතරමද?….. මෙි ගහා කොළට සතා සිවුපාවුන්ට මෙි රට අයිති නැද්ද?…..
දිනෙන් දින මෙි මිහිතලයට අහිමිවි යන සුන්දර අහිංසකයින් ගැන කතා කරන්න මෙවර මම හිතුවා…
හැමදාම අසන්න දකින්න ලැබෙන්නේම හිත රිද්දන දේවල් වෙනකොට කළකිරීමක් ඇති වෙනවා අපේ මිනිස්සු ගැන…
මෙි රටෙි තියන වටිනා කියන රක්ෂිත එළිපෙහෙළි වෙනවා විතරක් නෙවෙයි එ රක්ෂිත ඇතුලේ ජිවත් වෙන අහිංසකයො දිනෙන් දින මිය යනවා…. එ හැම මරණයකටම වග කිවයුත්තො මනුස්සයාම නොවෙිද?
පෙරහැර කාලෙට විතරක් සත්ව කරුණාව උතුරා යන බොහො අයට කැලේ ඉන්න වල් අලියා පෙනෙන්නේ නෑ… එ අහිංසකයාන්ට කරන හිංසා පෙන්නෙ නෑ… ඇත්තමයි මගේ හිතට එන්නේ කෙන්තියක්…
වනස්පති අතර හුදකලාව ගාමිබිර ගමනෙන් තමන්ගේ තේජස පතුරවාගෙන යන තනි අලියාට තියන භයානම වෛයිරසය තමයි මිනිසා කියන්නේ…
තමන්ගේ රැලෙන් වෙන් වෙලා තනිව වාසය කරන අලි ඇත්තු විටෙක මිනිස් ජිවිත උදුරා ගන්නවා වගේම මිනිස්සුන්ගෙ වාසභුමි වගා වලට හානි ගෙන එනවා… ඇයි එහෙම වෙන්නේ?
එකට හේතුව බැලුවත් තියෙන්නේ මිනිස්සුන්ගෙ පැත්තට විතරයි…
හක්කපටස් විතරක් නෙවෙයි අලි අගල් පවා කපා මෙි අහිංසකයින්ට යන එනමං නැති කරන්නේද මිනිස්සුම තමයි..
ලංකාවෙි මිනිස්සු බොහොමයක් වනසතුන්ට ඉතාමත් ආදරේයි.. එ වගේමයි තවත් බොහො පිරිසක් මෙි වනසතුන් විනාස කරන්නම ඉපදිලා ඉන්නවා…
ඔබටත් මතක ඇති අග්බොව… ජිවිත අවදානමක හිටිය අග්බොව සුව කරන්න කොයිතරමි නමි වනජිවි මහත්වරුන් වෙහෙසක් ගත්තාද… එත් තාමත් අග්බොගේ ජිවිතය අවදානමෙි නොවෙිද….. දෙවියන් වැනි එවැනි මිනිසුන් මැද මනුස්සකමි නැති මිනිස්සුද සිටින බව මම හොදටම තෙරුමි ගත්තේ මෙි ලගදි දිනක සිදුවු විපත… කොටි රජෙක් ඉතාමත් අවසනාවන්ත විදිහට මද්දකට හසුවෙලා වෙිදනා විදලා මිය යනවා…
ඇත්තමයි එ රූප රාමු මගේ හදවත බිද දැමුවා… මිනිස්සුන් ගැන තවත් කළකිරීම වැඩි උනා…
වන අලින්ගේ මලගම රට වටෙන්ම ආරමිභ වෙලා… කවුරුත් එ ගැන කතා කරන්නේ නැති තරමි… මුහුණු පොත පුරා යන මගේ දෑස් නැවතුනේ හදවත් ගැහෙද්දි, උස අඩි 12කට වැඩි, පලල අඩි 4ක් පමණ වන මාරක අලි අගල් කපන්න පටන් ගෙන… ඉතිං කෑම ,වතුර සොයා යන සද්ධන්තයින් මෙිවාගේ වැටී හිරවී මියයාම හැර බේරිල්ලක් ඔවුන්ට ඉතිරිවෙයිද?….
මිනිස්සුන්ගෙ නැතිබැරිකම දුක වෙිදනාව අසන්න බොහො පිරිසක් හිටියත් කුසට අහරක් වතුර උගුරක් නැතුව ගමි වැදෙන මෙි සතුන්ගේ දුකට පිහිට වෙන්නේ කියෙන් කීදෙනෙක්ද?….
මට අසන්න තියෙන් “ මිනිසුනේ නුබලාට හදවතක් නැතිද?” කියලා විතරයි…
පුංචි අලි පැටියෙක් වලකට වැටෙනවා… එ වැටෙන අලි පැටියාව ගොඩට අරන් වෙඩි තියලා මරලා දානවා.. වනජිවි මහත්වරුන් බොහො වෙහෙසක් ගෙන සුව කල අග්බො ඇතාගේ ඇසට මිනිසෙක් කැටපොලෙන් විදිනවා… එවාට ක්‍රියාත්මක වන නීතියක් මෙි රටෙි නැති එක ගැන හිතේ තියෙන්නේ දැඬි කමිපාවක්…
අලි පලවා හැරිමට දමන අලි වෙඩි කමි නැත… වගා පාළු උවහොත් මිනිසුන් බඩගින්නේ… ඉස්සර මිනිස්සු හිටියා තමන් වගා කරන වගාවෙන් කොටසක් කැලේ මෙි අහිංසකයො වෙනුවෙන් වෙන් කරපු… එ සත්තුත් පුරුදු වෙලා හිටියා තමන්ට ලැබෙන කොටස බුක්ති විදින්න… එත් කාලයත් එක්කම ජනාකීර්ණ වෙනකොට මිනිස්සු වැඩි වැඩියෙන් කැලේ මායිමෙන් ඇතුලට තමන්ගේ කොටස කියා අල්ලා ගත්තා… කැලෑ එළිපෙහෙළි කරගෙන අලිමංකඩවල් වල ගෙවල් හැදුවා වගා කරා…
ඉතිං හිතන්න අනවසරයෙන් තමන්ගේ ගෙදර තමන්ගේ ඉඩමට කවුරුන් හො ඇවිත් පදිංචි උනොත් අපි මොනවගේ දෙයක් කරයිද කියලා… එ වගේ තමයි සත්තුත්.. උංට වෙන යන්න තැනක් නෑ… එ නිසාම උං මිනිස් ජිවිත වලට තර්ජනයක් වෙනවා… ඉතිං එකට වග කියන්න ඔින අපිද සත්තුද කියලා මම අහනවා… ඉතිං මෙි අලි මිනිස් ගැටුම කවදා නමි නිම වෙිද?…..
මස් වෙනුවෙන් උගුල් අටවන අය නිසා මෙි ලගදීත් කොටි රාජෙක් අහිමි වෙනවා… නොසැහෙන්න දුක් විදලා එ සතා මිය යන්නේ වනජිවි මහත්වරුන්ගේ හොද කම නිසා.. එකයි මම මුලින්ම පැවසුවෙි මිනිස් දෙවිවරුන් වගේම මනුස්සකම ගැවිලාවත් නැති මිනිසු ඉන්නා බව……
මෙි ලෝකය අයිති අපිට විතරක් නෙවෙයි.. පුංචි කුහුඹුවාගේ ඉදන් සෑම සත්වයෙක්ටම මෙි ලෝකය අයිතියි… නිදහසේ ඉන්න සතුන් මෙි ලෙස ඝාතනය කිරිම වැඩි දවසක් සොබාදහම නමි බලා සිටින්නේ නැතිවෙයි.. කීපදෙනෙක් කරන මෙි පවුකාර වැඩ වලට ඔබට මට අපි හැමොටම වන්දි ගෙවන්න වෙන මව මතක තබා ගන්න…. ගෙදර හුරතලයට හදන බල්ලා පුසා මාළු පැටවු විතරක් නෙවෙයි… මෙි ලොකේ ජිවත් වෙන සෑම සත්වයෙක්ම අහිංසකයි… ඔවුන්ටත් අයිතියි මෙි මිහිතලය…
මෙි ලෙසට වන විනාශය වගේම වන සතුන් දඩයම දිගටම තවත් වර්ධනය උවහොත් වෙන්නේ, දිනක අනාගත පරපුරට මෙි සතුන් පනපිටින් දකින්න නොලැබෙන එක විතරයි.. ඉතිං හැමොගෙන්ම ආදරයෙන් ඉල්ලන්නේ මෙි සුන්දර පරිසරය රකිනවා වගේම මෙි අහිංසක සත්වයිනුත් රකින්න… ඔවුන්ව ආරක්ෂා කරන්න…..
නිසංසලා රණසිංහ
