Api-Slide-56-1
Api-Slide-56-2
previous arrow
next arrow

බුරුත අල්මාරිය..

ඒක හරිම ආදරණීය වස්තුවක් උනේ පලු දෙක ඇරියාම එන සැවැන්දරා සුවඳත් එක්ක. ආච්චි අම්මාගෙ හැම ලට්ට ලොට්ටයක්ම තිබ්බෙ ඔන්න ඕකෙ. ශ්‍රී අකුර ගහපු කරාබු ජෝඩුවත් එක්ක මාලෙ මැදින් එල්ලුන ලොකු පෙන්ඩන්ට් එක ඔය අල්මාරියේ පැත්ත ලාච්චුවේ හරිම පරෙස්සමට තිබ්බා. කොහොමත් ඕක අරින්නත් හැමෝම බයයි. වෙන දේකට නෙවී. ඕක අරිද්දි එන ක්‍රීස් සද්දෙත් එක්ක කොයි ලෝකෙ හිටියත් ආච්චි අම්මා “කවුද කවුද ඔය? ” කියාගෙන අල්මාරිය ඉස්සරහ පෙනී ඉන්න නිසායි.

         එක්දාස් නවසිය බර ගණන් වල සීයාතාත්තා ආච්චි අම්මාව කැන්දන් එද්දි ඔය මැදින් පලිඟු කණ්නාඩියක් තියෙන බුරුත අල්මාරිය අරන් ආවෙ බොහෝම පරිස්සමෙන් කියලයි රට්ටු කියන්නේ. හරිම ගාම්බීර පෙනුමක් තියන ඔය අල්මාරියේ කණ්නාඩිය දෙපැත්තේ පියන් දෙකට ලස්සන කැටයමක් දැම්මේ ආච්චි අම්මාගෙ බීරළු ගෙතුමක් බලාගෙන කියල සීයා තාත්තා ඒ දවස් වල උජාරුවෙන් කියනවා මං අගගෙන.

    අපි පොඩි කෙල්ලො ඒ දවස්වල. අල්මාරිය ඇරෙන සද්දෙට අපි එතනට දුවගෙන යන්නේ රසකැවිල්ලක් දෙකක් ඔය ඇරෙන අල්මාරියේ වම් පැත්තේ දොරෙන් එලියට ඇවිල්ලා අපේ අතට එන බව දන්න නිසාමයි.

                     ආච්චි අම්ම පස්සෙ දවසක ඔය අල්මාරිය අපේ අම්මට දෙද්දී අපි හිතුවා අනේ රසකැවිලි ගොඩකුත් එක්ක අපේ ගෙදරට සම්පතක් එනවා කියලා. ඒත් පහුවෙද්දි දැනගත්තා ගොඩක් බර දොරවල් තියෙන ඒ විසාල අල්මාරිය අරින්න තරම් හයි හත්තියක් ආච්චි අම්මට දැන් නැති නිසාලු අපේ අම්ම අල්මාරියේ උරුමක්කාරයා වෙලා තියෙන්නේ කියලා.

       මැද සාලෙන් ගෙට ආපු පත අල්මාරිය මගේ කාමරේ නැවතුනේ “දීග යනදාක අරන් පලයන් දෝණී” කියනවා වගේ.

      කාලෙ ගෙවෙද්දී ඒ එක්කම මොරටුවෙන් මාතරට, මාතරින් රට මැදට , රට මැදින් කොලොම්පුරයට ආපු අල්මාරියට හරිම මහන්සී වගේ එකමත් එක හවස් වරුවක අල්මාරියේ මුල් අයිතිකාරී ආච්චි අම්මාත් මහන්සි ඇරලා තිබ්බා අල්මාරියේ තනියට ආපු කළුවර වියන් ඇඳ උඩම සදහටම.

             දීග එද්දී මාත් එක්ක ආපු බුරුත අල්මාරිය ආච්චි අම්මගෙ සුවඳ මැදින් අම්මාගෙ සුවඳත් එකතු කරන් අදටත් ඕන් තේජමානව ඉන්නවා. අම්ම මාව බලන්න එන වාරයක් ගානේ

“දෝණී.. ආච්චි අම්මාගෙ අල්මාරිය තාම හොඳට තියෙනව නේද” කියල අහන එක අම්මාගෙ නොවරදින වචන පේලියක් වෙලා..

     අර ” ශ්‍රී ” අකුර තියන කරාබු ජෝඩුව .. ඔව්.. ඔව්.. අර පෙන්ඩන්ට් එකත් එක්ක අර වම් ලාච්චුවෙ තාම තියනවා.. අල්මාරියත් එක්කම ඇව්ල්ලා.. පරම්පරාව අරන් යන්න..

         ඔව්.. ආච්චි අම්මා.. ඒ සැවන්දරා සුවඳට මම හරිම ආසයී..

මේ….. මේ… දැනුත් මම ආදරයෙන් ඒ සුවඳ විඳිනවා..

  අර ලොකු දොර පළු දෙක ඇරන්… කෝ ආච්චි අම්මෙ අර රසකැවිලී..😥

©️දිගැසි✍️

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>