24-05-09

අඳුරු දිවිය සසොඳුරු සෙස සිත්තම් සෙරූ වින්සන්් වැන් ස ෝ

“හදවතත් මුහුද වැනිය.කුණොටු ඇත.රැළි ඇත .නමුත් එහි ැඹුසේම මුතු ඇත.”

-වින්සන්් වැන් ස ෝ-

ඔබ චිත්‍ර කලාව පිළිබඳ සුවිශ ේෂී ඇල්මක් දක්වන්ශන් නම් වැන් ශ ෝ විසින් සිත්තම් කල ‘ Starry Night ‘ශෙවත්

‘තාරකා රාත්‍රිය’ සිතුවම ඔශේ ශනත් සිත් පැෙැර ශ න ඇති බව ශනාරෙසක් .තරු පිරුණු රාත්‍රී අෙශසේ අරුමැසිය

නිල් කෙ පැෙැති වර්ණවලින් ො අපූරු ෙැඩතල මගින් ශ න ෙැර පෑ ‘ තාරකා රාත්‍රිය ‘සිතුවම අපව ඉන්රජාලික

ශලෝකයක අතරමං කිරීමට සමත් ය.නමුත් එම ඉන්රජාලික සිත් තරාශේ දිවිය ඔහුශේ සිතුවම් ශමන් වර්ණවත්

ශෙෝ සුන්දර ශනාවී ය. මරණින් පසු අමරණීය වූ ශමම අනර්ඝ සිත්තරාශේ ජීවන අන්දරය ශේදනීය ය.

වින්සන්් වැන් ශ ෝ 1953 මාර්තු මස 30 වන දින ශනදර්ලන්තශේ උපත ලැබීය.ඔහුශේ පියා ක්‍රිසේතියානි වූ

අතර ඔහුට තිශයෝ නම් බාල සශෙෝදරශයක් විය.

වැන් ශ ෝ තම කලා දිවිය තුළ ශතල් සායම් සිතුවම් 860කුත් ඇතුළු ව කලා නිර්මාණ 2100 කට පමණ ජීවය

ලබා දුන් අනර්ඝ සිත්තශරකි.ඔහු ප ේචාත් උපසේිතිවාදී චිත්‍ර ශිල්පශේ පුශරෝ ාමියකු ශලස සැලශක්.ඔහුශේ

සිතුවම් අතරට භූ දර් න ො ආශල්ඛය සිතුවම් ඇතුළත් ශේ. නමුත් ශමම සුදක්ෂයා වයස අවුරුදු 37 දී සියදිවි

නසා ැනීශමන් මරණයට පත්වීම ශේදයකි.

වැන් ශ ෝ චිත්‍ර කලාව සේවයං අධ්‍යයනශයන් පුරුදු පුහුණු වූ අශයකි. එශමන්ම තම ජීවන මන පුරාවටම දුක්

කරදර වලින් බැට කෑ අශයකි.

වැන් ශ ා 1876 වසශර්දී වරප්‍රසාද අඩු පාසලක ගුරුවරයකු ශලස ශසේවය කශළේය.දුප්පතුන් පිළිබඳ සංශේදී වූ

වෑන් ශ ෝ පසුව ශේව ැතිවරශයකු ශලස අසරණයන්ට උපකාරය කිරීමට කටයුතු කශළේය.නමුත් ශේව ධ්‍ර්මය

පිළිබඳ දැනුම මදිකම බව නිසා ඔහුට දි ටම ශසේවය කිරීමට ශනාෙැකි විය.

වැන් ශ ෝශ කලා ජීවිතය ශදස බැලීශම්දී ඔහුශේ මුල් කාලීන කලා නිර්මාණ ප්‍රතික්ශෂේප වීම ඔහුශේ මානසික

ශසෞඛය ශකශරහි දැඩි බලපෑමක් ඇති කිරීමට විය.ඔහු දැඩි මූලය දුෂේකරතාවලින් පිරුණු ජීවිතයක් ත කළ අතර

ශබාශෙෝවිට සිය සශෙෝදරයා වන තිශයෝශ න් මූලය ආධ්‍ාර ලබා ැනීමට වෑන් ශ ෝට සිදු විය.දක්ෂතාවය ො

කැපවීම ශකතරම් තිබුණද ඔහුට ජීවිත කාලය තුළ විකුණා ැනීමට ෙැකි වූශේ සිතුවම් එකක් ශෙෝ ශදකක් පමණ

ප්‍රමාණයක් බව කියශේ.ඒ සිතුවම වන්ශන Red wine සිතුවමයි.

එශමන්ම ඔහුශේ ආදර ජීවිතයද අවුල් වියවුල් පිරි එකක් විය.

ඔහු පළමුව ආදරය කර උර්සුරා නම් කාන්තාව වැන් ශ ෝව ප්‍රතික්ශෂේප කළ අතර පසුව ඔහු ආදරය කල ඔහුශේ

ඥාති සශෙෝදරියශ න් ද ප්‍රතික්ශෂේප විය.ශමම ප්‍රතික්ශෂේප වීම් නිසා ඔහු ශබාශෙෝ සිත් තැවුලට පත් විය. ඔහු

ක්‍රිසේීන් නම් ැබිණි ණිකාවකට ශපම් කලද එම සම්බන්ධ්‍තාවය ද අතරම නැවතිණි.අවංක ආදරයක් තමාට

ශනාමැතිකම ශෙේතුශවන් වැන් ශ ෝ මෙත් සිත් තැවුශලන් කාලය ත කර ඇත.

2 | P a g e

ශමවැනි ැටලු ෙමුශේ වැන් ශ ෝ කාංසාව ො මානසික අවපීඩශයන් පීඩාවට පත් වූ අතර ඔහු ශකතරම්

වියවුශලන් සිටිශේද යත් වරක් කාලයක් ඔහුශේ මිතුශරකුව සිටි ශපෝල් ශ ා ෑන් නම් පුේ ලයා සම ඇති වූ

ආරවුලකදී ඔහුව ඝාතනයට තැත් කල වැන් ශ ෝ පසුව තමාශේම වම් කන කපා ත් බව කියැශේ.1899 වසශර්දී

ඔහු මානසික බිඳවැීශමන් පසු සිය කැමැත්ශතන් ම ාන්ත ශපෝල් ඩී මේශසෝල් නම් මානසික ශරෝගීන් වසන

කඳවුරට ඇතුළත් විය.

ශමම කාලය තුළ ඔහුශේ සිතුවම්කරණ ෙැකියා ඔහු විසින් ම ඔප් නංවා ත්ශත්ය.ඔහුශේ සිතුවම් අතර අති ය

ජනප්‍රිය වූ ‘Irises’ ,’The Starry Night ‘ ො ‘The blue self portrait’ ඒ අතර ශේ.එම කඳවුශර් කවුළුශවන් දුටු

අෙශසේ සුන්දරත්වය ඔහු ‘ තාරකා රාත්‍රිය’ ශලස සිතුවමට නැංවිය.නමුත් ඔහු සිතුශේ එය අසාර්ථක නිර්මාණයක්

බවයි.

“ජශන්ලශේ යකඩ කූරු අතරින් මම තිරිඟු ව ාවක් දකිනවා” ශලස ඔහු එම දර් නය පිළිබඳ සශෙෝදරයා වන

තිශයෝට ලියූ ලිපි තුළ සදෙන් කර ඇත.

ඔහුශේ සිතුවම් කලාව ශදස බැලීශම්දී ඔහු සේවාභාව ධ්‍ර්මයට අති ය ආදරය කල තැනැත්ශතකු බව පසක්

ශේ.එශමන්ම ඔහුශේ සිතුවම් තුළින් ඔහුශේ මශනෝභාවයන් තුළ වන කැලඹීම් නිරූපිතය.ඔහු සිය සශෙෝදරයාට

ලියූ ඇතැම් ලිපිවල ඇති කරුණු ෙද කම්පා කරවීමට සමත් ය.

“මම ශබාශෙෝ විට සිතන්ශන් රාත්‍රිය දවාලට වඩා ජීවමාන ො වර්ණවත් බවයි”

“මම අති යින් සංශේදී ද නැතශොත් ජීවිතය දරා ත ශනාෙැකියිද යන්න මම ශනාදනිමි”

“දුක සදෙටම පවතිනු ඇත”

ආදිය ඔහු ලිපි මගින් ශසායුරාට පවසා ඇත.අවසානශේ වයස අවුරුදු 37 දී ඔහු ශවඩි තබාශ න සිය දිවි ොනි කර

ත්ශත්ය.

ඔහුශේ මරණශයන් පසුව ඔහුශේ නිර්මාණ ශකශරහි ශදසේ විශදසේ විචාරාක්ිය ශයාමු වන්නට විය.එකල එක

සිතුවමක් පමණක් අශලවි වූවත් අද වැන් ශ ෝශේ සිතුවම් ඉෙළම මිලකට අශලවි වන්ශන් වැන්ශ ෝවාදීමය

අනනයතාවශේ ඇති අේවිතීය බව කරණ ශකාට ශ නය.නමුත් අවාසනාවකට ඔහුශේ සාර්ථකත්වය නැරඹීමට

ඔහු සිටිශේ නැත.

ඉතින් ජීවිශත් ශකතරම් අපෙසු අවසේථාවකදී වුවද සෑම අඳුරු වළාවකම රිදී ශර්ඛාවක් ඇති බව ශමශනහි කරමින්

එයට මුහුණ ශදන්න.

සටෙන- පියුමි ශනලුමිකා

නෙල්ලි

සතියක් පුරාවට එක දිගටම මම කාර්‍යබහුල වුනේ හිතාමතාමයි. එක දිගට වැඩ කරද්දි පහුගිය කාලේ මගේ ජීවිතේ සිද්ද වුනු හොඳ වගේම නරක දේවල් අමතක කරන්න හොඳම ඔසුවක් විදියට මම තෝරගත්තේ කාර්‍යබහුල වීමයි. එක තැනකින් අනික් තැනට, එතනින් තවත් තැනකට යන මම රෑට ගෙදර යන්නේ නිදන කාමරේ හොයාගෙන. ආයෙමත් උදේට මම එළියට බහින්නේ පහුගිය කාලේ මේ ගෙදර ඇතුලේ සිද්ද වුනු දේවල් හැමදෙයක්ම අමතක වුනු ගානට. 

‘මැඩම්, යන්ග් මැගසින් එකෙන් ඇවිත්, කලින් අපොයින්ට්මන්ට් එකක් දාලා ඇවිත් තියෙන්නෙ. එවන්නද? 

මගේ ලේඛම්වරිය අහද්දී මම ඇස් මොහොතකට ලැප්ටොප් පරිඝනකයෙන් ඉවතට ගත්තා. 

‘නීනා, මට ඒ ගැන ඇත්තටම අමතක වුනා. කමක් නෑ එවන්නකො. එතකොට ඒකත් ඉවරයක්නෙ..

‘ඔව් මැඩම්… මම එන්න කියන්නම්. මම බොන්නත් මොනවා හරි ලෑස්ති කරන්නම්’ 

නීනා කියද්දි මම ඇය දිහා බලලා හිනා වුනා. මේ දවස් වල කතා කරන්න දහසක් දේවල් තිබුනත් මම ඒ දේවල් ගැන කතා නොකර කට වහගෙන ඉන්න හුරු වුනේ ඒක මට පුදුමාකාර නිදහසක් දෙන නිසයි. 

‘නීනා… 

යන්න ගිය මම නීනව මොහොතකට නවත්තගත්තා… 

‘මැඩම්….

‘එයාලට කියන්න මේ ඉන්ටවීව් එකට දින දා ගත්තේ මගේ ඩිවෝස් එකට කලින්. ඒහින්ද අපි අද කතා කරන්නෙ ෆැෂන් ගැන විතරයි කියන්න. ඒ හැර මගේ ඩිවෝස් එක ගැන වචනයක් හරි ඇහුවොත් මේ ඉන්ටවීව් එක වෙන්නෙ නෑ කියන්න. ඒකට කැමති නම් විතරක් එයාලව තව විනාඩි පහකින් එවන්න.. 

එක හුස්මට මම කියාගෙන යද්දි නීනා මම දිහා බලාගෙන හිටියා. ඇය දන්නවා පහුගිය කාලේ ඇතුලත සේරා ඉද්දමල්ගොඩ වුනු මෝස්තර නිරූපණ ශිල්පිනියක් වගේම ලංකාවේ ප්‍රමුඛ පෙලේ ව්‍යවසායිකාවක් වුනු මට මාධ්‍ය වලින් තිබුනු කරදරය. පුවත්පත් වාර්තා කරුවන්ට, සමාජමාධ්‍ය වලට මගේ දික්කසාදය ගැන කියලම මම වගේම නීනත් හෙම්බත් වෙලයි උන්නේ. ඊටත් එකම ප්‍රශ්නයට එකම පිළිතුර දිගින් දිගටම දෙන එකේ නීරස බව මේ වෙද්දි ඕනවටත් වඩා මටයි නීනටයි දැනිලා තිබුනා. 

‘මම ඒක කියන්නම් මැඩම්. හැමෝම හැසිරෙන්නෙ ලෝකේ පලවෙනි වතාවට දික්කසාද වුනේ මැඩම් වගේ… 

එහෙම කියලා නීනා යද්දී මම ඒ වචන ගැන කල්පනා කරා. ලෝකේ පළවෙනි ගැහැනිය නොවුනත් මමත් දැන් දික්කසාද ගැහැණියක්. සරලවම කිව්වොත් බැදීම් වලින් තොර ගැහැණියක්. 

ගෙවුනු අවුරුදු තුනක් හිටපු කැබිනට් ඇමති ධර්මප්‍රිය මැදගොඩගේ එකම පුතා වුනු විශ්ව මැදගොඩ එක්ක විවාහ වුනු මම ඔහුගේ ජීවිතෙන් නීතියෙන් ඉවත් වෙලා අදට දෙසතියක්. ඇත්තටම අපි අවුරුදු තුනක් එකට ජීවත් වුනා. ඒත් ඒ අවුරුදු තුන ඇතුලත දවස් කීයක් මම සතුටෙන් හිටියද? 

ඒ ප්‍රශ්නෙ මම මගෙන්ම අහද්දි යන්ග් සඟරාවේ කාර්‍යමණ්ඩලයත් එක්ක නීනා ආවා මගේ කාර්‍යාලයට.ඉතින් මට සිද්ද වුනා මොහොතකට මගේ කල්පනා ලෝකෙන් මිදෙන්න. 

……………………………………

හැන්දෑකාලෙට මුහුදු වෙරළක් කියන්නෙ හිත නිවෙන තැනක්. ඒවගේම මිහිපිට කළාගාරයක්. මම නීනත් එක්ක ගල්කිස්ස හෝටලේට ආවේ අන්තිම වතාවට විශ්ව මුණගැහිලා යන්න. ඒ ඔහුගේ උවමනාවකට. 

බීමට සුදු වයින් වීදුරුවක් ඇණවුම් කරපු නීනා මගේ ළඟින් වාඩි වුනේ දුරකතනයෙන් වෙලාව බලමින්. 

‘මැඩම් එමු කිව්ව නිසා ආවා මිසක් මම කැමති නෑ විශ්වගේ මූණවත් බලන්න… 

‘ඇයි ඒ? 

ඇයගේ ප්‍රශ්නයට අනික් පැත්තට මම තවත් ප්‍රශ්නයක් අහද්දි නීනගේ මූණ පුදුම වෙනවා මම දැක්කෙ ඇස් කොනින්.

‘ඇයි අහන්නෙ මැඩම්? මේ තරම් විනාසයක් මැඩම්ගේ ජීවිතේට කරපු මිනිහා දික්කසාදත් වුනාට පස්සෙ තවත් මොකට හම්බෙනවද? මට නම් මහා විකාරයක්.. 

‘හ්ම්ම්ම්, ඒත් කාලෙකට කලින් මගේ කසාද මිනිහනෙ. ඒකයි… 

මම එහෙම කියද්දි නීනා දිග හුස්මක් හෙලුවා. ඊට පස්සෙ අපි අතරේ තිබුනේ දීර්ඝ නිහැඬියාවක්. 

‘මම විශ්වට ආදරේ කරේ ඇත්තටම. එයා හම්බුනු කාලෙදි මම දන්නෙ නෑ එයා කාගෙ කවුද කියලාවත්. විශ්ව හරි ලස්සනයි. මගේ ෆැෂන් ශෝ එකට ආවේ තරින්ද එක්ක. ඒ දවස අද වගේ මට මතකයි. දැකපු දවසේ ඉදන් විශ්වයි මම ඉක්මනට ලං වුනා. මාස හය හතක් ඇතුලත බැන්දා.. ඔක්කොම කරුම පටන්ගත්තේ බැන්දම… 

මේ කතාව මම නීනට දස දහස් වතාවක් කියලා ඇති. හැමදාම එයත් එකම කතාව අහනවා. ඒක දැන් පුරුද්දක් වෙලා. 

‘විශ්වට තිබුනා ඊට වඩා ටිකක් ආදරේ කරන්න. තාත්තගේ සෙක්‍රිටරිට ළමයෙක් දෙනකොට මාව නිකම් වත් මතක් වුනේ නැද්ද දන්නෙ නෑ. මට දුක නීනා ඒ ගෑනි ප්‍රෙග්නන්ට් වුනු එකට නෙවෙයි. ඒ කාලේ ඇතුලත කිසිම වෙනසක් නොපෙනවා මම එක්ක ජීවත් වුනු එකට. මම රැවටුනු එකට මට දුකයි නීනා. අපි අතරේ ප්‍රශ්න තිබුනා. නැත්තේ නෑ.. ඒත් මම දන්නෙ නෑ. මම අද කල්පනා කරා අපි බැදලා හිටිය අවුරුදු ගාන ඇතුලේ සන්තෝසෙන් දවස් කීයක් උන්නද කියලා. ඇත්තටම පිටතට පේන්න දුකක් නොතිබුනත් මට තේරුනා කසාදේ ඇතුලේ මම උන්නෙ තනි වෙලා කියලා. එහෙම බලද්දි මේ අවුරුදු තුනට හිතට එකඟව මම සතුටෙන් ඉන්න ඇති මාස හයක්… 

‘මාස හයක්?’

නීනාට පුදුමයි මගේ උත්තර ගැන. මම සුදු වයින් වීදුරුවෙන් උඟුරක් බිව්වා. 

‘ඔව් ඔක්කොම දවස් එකතු කරොත් අවුරුදු තුනක, ඒ කාලෙ ඇතුලත මාස හයක් ඉන්න ඇති. ඇත්ත ඒකයි. මම තාමත් දන්නෙ නෑ මට වැරදුනු තැන. දැන් ඒක කල්පනා කරා කියලා වැඩක් නැ. සරලව කියනවා නම් කසාද ජීවිතෙත් නෙල්ලි ගෙඩියක් වගෙයි. හැබැයි මගේ මුලින් නෙල්ලි වෙලා පස්සෙ කරවිල වුනා. මොකද ආයෙත් මම කසාදයක් ගැන හිතන්නෙ නෑ. එච්චර අප්පිරියයි… 

මම කියලා ඉවර කරද්දි නීනා මගේ අතින් අල්ලා ගත්තා. මම ටිශූ එකක් අරගෙන ඇස් වලට උනපු කඳුලු පිහදගත්තා. තත්පර ගානක නිහැඬියාවකින් පස්සේ නීනා කතා කරන්න ගත්තා. 

‘ නෙල්ලි ගෙඩියක් වගේ තියෙන්න ඕනේ ජීවිතේ මිනිහෙක් කරවිල වගේ තිත්ත කරා නම් මොකටද මැඩම් ඒ මිනිහා කියන පදේට තවත් නටන්නේ? ඇත්තටම මේ ගමනත් මීඩියා වලටයි ගොසිප් සයිට් වලටයි තමන්ගේ රීච් වැඩිකරගන්න හොඳ විදියක්. හැබැයි මැඩම්ගේ හිත රිදෙන එක ඔය කාටවත් අදාල නෑ. හැමෝම කරන්නේ මැඩම්ව පාවිච්චි කරන එක. දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව… 

මෙතුවක් කාලෙකට නීනා නොකියපු කතාව අද ඇය කියද්දි මම තිගැස්සුනා. එක හුස්මට ඉතිරි වෙලා තිබුනු වයින් වීදුරුව බිව්ව මම එතනින් නැගිට්ටේ ශරීරයට දැනුනු පුදුමාකාර නිදහසකින්. 

‘අපි යමු නීනා.. ආයෙත් විශ්ව මැරුණටවත් මම එන්නේ නෑ. මට මෙච්චර කල් නොතේරුන දෙයක් තේරුම් කරාට ඔයාට ඇත්තමයි පිං. දික්කසාද වෙලත් සැනසීමක් නොදැනුනාට අද ඉදන් මම සැනසීමෙන් ඉදිවි. අපි යමු…. 

මම එහෙම කියද්දි නීනා මගේ දිහා බලලා හිනා වුනා. මගේ වාහනේ ගල්කිස්ස හෝටලයෙන් පිටතට යද්දි විශ්වගේ වාහනේ ඇතුලට ගියා. ඒ තත්පර ගානට අපේ ඇස් එකිනෙකට ගැටුනත් මම අහක බලාගත්තා. 

තක්ෂිලා ඒකනායක.

බන්ධන – කෙටි කතාව

රොබරෝසියා මල් පාර පුරාවටම හැලුනු, මහවැලිය නිදහසේ ගලාගෙන යන පේරාදෙණිය හැමදාම වගේ අදත් නිස්කලංකයි. මේ පුංචි නඟරයට මම ඇබ්බැහි වුනේ වයස අවුරුදු විසි එකේදි. නිදි මරාගෙන ලියපු උසස් පෙල විබාගේ ඉහලින්ම සමත් වුනු මම තේරුනේ පේරාදෙණිය වෛද්‍ය පීඨයට. ඊටත් පස්සේ පේරාදෙණිය මූලික රෝහලට. දැන් මට හරියටම අවුරුදු විසි හතක්. ගෙවුනු අවුරුදු පුරාවටම මම ගෙව්වේ හරිම නිස්කලංක ජීවිතයක්, හරියට පේරාදෙණිය නඟරය වගේ. ඒත් අද, එකම එක ගැහැණියක් මගේ නිස්කලංක ජීවිතේ කණ පිට හැරෙව්වේ මහ පුදුම විදියට. වේදනාවක්ද,තරහක්ද එහෙමත් නැත්නම් අනුකම්පාවක්ද කියලා මටම හිතාගන්න බැරි විදියට මගේ හිත සෑහෙන්න කම්පනයට පත් වෙලා. මට ගෙදර ගිහින් මගේ අම්මා මුනගැහෙන්න, හැම ඇත්තම දැනගන්න දරුණු විදියට උවමනා වුනු නිසාම මම සතියක් නිවාඩු දාලා වාහනේට ගොඩ වුනා. 

පේරාදෙණියෙ ඉදන් මේ වෙලාවට නුගේගොඩට යන එක ලේසි නෑ. ඒ තරම් වාහන තදබදය. ඒත් නොයා ඉන්න බැරි තරමට මගේ ඉවසීමේ සීමාව ඉක්මවා ගිහින්. මගේ අම්මාගෙම පෙනුම තිබුනු ගැහැණිය මතක් වෙද්දිත් මට ඇඩෙනවා. ඒත් මම පුලුවන් තරම් හිත හයිය කරගෙන වාහනය පදවනවා. 

‘මමයි ඔයාගේ අම්මා, ඒ ගෙදර ඉන්නේ මගේ නංගි. මම ඔයාව දාලා ගියාට මට සමාව දෙන්න පුලුවන් නම්. ඒත් වෙච්ච දේවල් ආයෙත් වෙනස් කරන්න බෑනේ. යටගිය දේවල් ආයෙත් උඩට ගන්න එක අපි හැමෝගෙම ජීවිත අවුල් වෙන වැඩක්. ඔයා මේ ඉන්න තැන ගැන මට හරි සතුටුයි දුව. මම ඔයා ගැන දුර ඉදන් පුලුවන් තරම් හොයලා බැලුවා ඔයා විශ්වාස කරත් නැතත්. ඔයාගේ පුංචි අම්මා ඒ කියන්නෙ මගේ නංගි, එයා තමයි එහෙම කරන්න එපා කිව්වේ. කොහොමත් මම ඉක්මනින් ආයේ ඔස්ට්‍රේලියාවට යනවා. දැන් අවුරුදු තිහක් මම එහෙ හිටියේ. මැරෙන කම් මම එහෙ ඉදීවි.. ඔයා පරිස්සමින් ඉන්න…. තවදෙයක් රනීශා… 

මීට දෙපැයකට කලින් සිද්ද වුනු දේවල් වල රූප එකින් එක මැවෙද්දි මම උත්සහ කලා කදුලු නවත්තගෙන ඉන්න. ඒත්,

‘මම ආවේ ලෙඩෙක් බලලා යන්න.එහෙම නැතුව ඔයාව අතරමං කරලා දාන්න නෙවෙයි. කොටින්ම ඔයා මෙහෙ වැඩ කියලා මම දන්නෙ නෑ දරුවෝ.  මගේ නංගි වගේම කෙනෙක් නිසා ඔයා මාව දැකලා කතා කරපු නිසයි මට මේ දේවල් ඔයාට කියන්න වුනේ. මොකද මම අක්ක වෙලා මානෙල් නංගි වෙන්නෙ විනාඩි ගානකට. ඉතින් අපි හැම අතින්ම සමානයි. ඔයාට මම මෙහෙම බරක් දෙන්න හිතුවේ නෑ.

ඒ ගැහැණිය තව තවත් වචන මොනවදෝ කියාගෙන යද්දි මම ඔහේ බලාගෙන උන්නා. උදේවරුවේ අම්මා වගේම ගැහැණියක් රෝහලේ දකිද්දි මොන දරුවද අහක බලාගෙන ඉන්නේ? මටත් සිද්ද වුනේ ඒ දේම තමයි. මටත් නොකියා අම්මා මෙච්චර දුරක් ආවේ ඇයි අහන්න ගිය කතාව අන්තිමට නැවතුනේ මගේ ජීවිතේ මෙච්චර කාලයක් හැංඟුනු දෙයක් හොයාගෙන. 

මම දන්නෙ නෑ මොන තරම් වේගයකින් නුගේගොඩට ආවද කියන්න. නොදන්වා ගෙදර ආව එක මගේ අම්මට ඒත් පේරාදෙණියෙදි මුණ ගැහුණු නාමලී ට අනුව මගේ පුංචි අම්මට පුදුම සතුටක් වුනු වග මට තේරුනේ ඇය ගේට්ටුව අරින විදිය දකිද්දි. 

‘අනේ පුතේ, කියලා ආව නම් මම රහට කෑම හදනවනේ. මම හරි පාලුවෙන් උන්නේ.එක පාරටම ඇයි පුතේ ආවේ? ආයෙ වැඩ වර්ජනයක්ද? 

වාහනෙන් බහින්නත් කලින් එක දිගට කියවන ඇය දිහා මම මොහොතක් බලාගෙන උන්නා. ඒ ඇස්, කට, මුහුණ මොන තරම් නම් සමානද? මම ඇය දිහා බලාගෙනම වාහනෙන් බැස්සා. මෙච්චර වෙලා පාලනය කරගෙන උන්නු සිතුවිලි එක මොහොතකින් ඉකියකට හැරෙන්න මහ වෙලාවක් ගත වුනේ නෑ. 

‘ඇයි මගේ රත්තරං? මොකද මේ?

‘ඇයි මට එහෙම දෙයක් හැංඟුවේ අම්මේ? ඇයි ඔයාගේ තරුණ කාලේම මම වෙනුවෙන් කැප කලේ? අම්මාට මාව එපා නම් පුංචි අම්මා වුනු ඔයා ඇයි මාව බාරගත්තේ? මට… කියන්න මට කියන්න ඇයි එහෙම කලේ? ඔයා බුදු වෙන්න පෙරුම් පුරනවද අම්මේ? 

එක හුස්මට කියාගෙන යද්දි ඇයගේ මුහුණ වෙනස් වෙන හැටි මම බලාගෙන. එහෙත් ආයාසයකින් ඇය හිනාවුනේ මගේ අතින් අල්ලාගෙන. 

‘මොනවද මේ කියන්නෙ පුතේ? කවුද මොනවද කරපු කැපකිරීම්? මට තේරෙන්නෙ නෑ…. 

‘අනේ තවත් හංගන්න එපා අම්මේ. නාමලී අද අහම්බෙන් මට හම්බුනා හොස්පිට්ල් එකේදි. මම ඒ හිතුවේ ඔයා කියලා. අනේ එයාට කිසිම හිතක් පපුවක් නෑ අම්මේ. මට එයා එපාම එපා.. ඒත් ඒ කිව්ව කතාව, අනේ ඒ ඇත්තද අම්මේ?

මම ඇයගේ උරහිස් හොලවමින් අහද්දි ඇය මාව තුරුලු කරගත්තා. ඇයට  තුරුලු වීගෙනම ගෙදරට ගොඩ වුනු මම ළඟම තිබුනු පුටුවක හාන්සි වුනා. ගතට වඩා හිතට මහන්සිය දැනෙද්දි හරි අමාරුයි. 

මාව තනිකරපු අම්මා කුස්සියට ගියා. ටික වෙලාවකින් කිරි, සීනි ගානට දාපු තේකෝප්පයක් එක්ක මම ආසම කිරි අලුවා පිඟානක් අරගෙන ඇය මගේ ඉස්සරහට ආවා. 

‘පුතේ කන්න. ඔයා හෙට අනිද්දා එයි කියලා මට හිතුන නිසයි මම මේවා හැදුවේ… 

මම හෙමින් තේ කෝප්පය බිව්වා. අලුවා කෑලි තුන හතරක් කෑවට පස්සේ මම අම්මගේ  මූණ දිහා කෙලින් බැලුවා. ඒ මූනේ තිබුනේ අසරන පාටක්. ඒත් මම ඇස් වලින් ඇයට ඇගෙව්වා මම කතාව අහන්න සූදානම් බව. දිගු සුසුමක් හෙලුව ඇය හෙමින් කතාව පටන්ගත්තා. 

‘මම දන්නෙ නැ පුතේ අක්කා මොනවා කිව්වද කියන්න. ඒත් මම හැමදේම කියන්නම්.. අක්කා නාමලී, මම මානෙල්. අපි ඉපදුනේ එකට වුනාට අපි දෙන්න හාත්පසින්ම වෙනස් මිනිස්සු දෙන්නෙක්. අක්කාට උවමනා වුනේ හැමදාම ඉහලට යන්න, එතනදි මනුස්සකම් වලට එයා වටිනාකමක් දුන්නු කෙනෙක් නෙවෙයි. එයාට ඕනෙ එයාගෙ වැඩේ කොහොමහරි කරගන්න. උසස් පෙළ ඉවරවුනු ගමන් අක්කට උවමනා වුනා රට කැම්පස් එකකට යන්න. අප්පච්චි තියෙන ඉඩකඩම් වලින් බාගයක් අක්කට විකුණලා රට යැව්වා. මම කොළබ කැම්පස් එකට ගියා. එහෙම රට ගිය අක්කා උපාධිය ඉවර වෙද්දි එහේ උන්නු ලංකාවේ පිරිමි ලමයෙක්ගෙන් ප්‍රෙග්නන්ට් වෙලා. ඒ දරුගැන විනාශ කරන්න හැදුවට ඒක කරන්න බෑ කියලා දොස්තරු කියලා තිබුනා. ඒ තමයි ඔයා. එහේ ඉපදුනු ඔයාව අරගෙන ආව අක්කා ඔයාව මටයි, ආච්චිටයි සීයටයි බාරදුන්නේ ඉක්මනින් එයාගෙ වැඩ ඉවර වුනාම ඔයාව එක්ක යන පොරොන්දුව පිට. ඒත් පුතේ ආයේ එයා ආවෙ නෑ. අපි බලන් උන්නා අවුරුදු දෙක හමාරක්ම. ඒත් එයා නොඑන තැන ඔයාගෙ සීයා කලේ ලොකු ලොකු තැන් වලට කතා කරලා උප්පැන්න සහතිකයක් ඔයාට හදවපු එක. අලුත් උප්පැන්න සහතිකේට දැම්මෙ මගේ විස්තර. එදා මම ඔයාගෙ සීයට කිව්වා මම කවදාවත් බදින්නෙ නෑ මම දුවව බලාගෙන ඉන්නවා කියලා. ඉතින් පුතේ මම ඔයාව හැදුවා. මම ඉස්කෝලේ උගන්නල ගෙදර එන්නෙ ඔයාව බලන්න හීන දැක දැක. මට කසාද බදින්න බය හිතුනා ඔයාට වෙනස් කම් කරයි කියලා ඒ කෙනා. ඉතින් පුතේ එදා මම ගත්තේ හරිම තීරණය. මට අක්කා එක්ක තරහක් නෑ, හැබැයි පුතේ එයාට නැති වුනේ ඔයාව. අද මම ඔයා දිහා බලලා ලබන සතුට එයාට කෝටියක් දීලවත් ලබන්න බෑ. ඒකයි ඇත්ත… 

හරිම කෙටියෙන් කතාව අවසන් කරපු ඇය මගේ දිහා බලාගෙන උන්නේ කදුලු පිරිච්ච ඇස් වලින්. ඒ පපුවට තුරුලු වුනු මම මටම එක පොරොන්දුවක් වුනා. 

‘මගේ අම්මා ඔයා. මගේ ජිවිතේ තියෙන තුරාවට මම මේ බන්ධනය රකිනවා අම්මේ ‘ 

තක්ෂිලා ඒකනායක.

ජීවිතාවර්ජනය

මිනිස් ජීවිතයක් ලද අප සෑම කෙනෙකුම කුමන හෝ ඇබ්බැහි වීමකින් පෙලෙනවා. සමාජ සම්මතයට පටහැනි නොවන ඒවා මෙන්ම, සමාජ සම්මතයට පටහැනි ඇබ්බැහිවීම් ලෙස මේවා හඳුන්වා දීමට පුළුවන්. මේ ගැන පුළුල් කතිකාවතක් අප සමාජය තුළ සිදු නොවන්නේ හුදෙක් ඒ පිළිබඳ මිනිසා තුළ ඇති අනවබෝධය නිසයි. බොහෝ දෙනා කතා කිරීමට පුරුදු වී ඇත්තේ දුරකථනයට ඇබ්බැහි වීම, ලිංගික ආශාවන්ට හා නිල් චිත්‍රපට නැරඹීමට ඇති ඇබ්බැහි වීම හා මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇති ඇබ්බැහි වීම් පිළිබඳව පමණයි. 

මේ ජීවිතාවර්ජනය පිටුව වෙන් කර ඇත්තේ ද මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇබ්බැහි වීම් පිළිබඳ කතා කරන්නටයි. පිළිතුරු සේයාවක් නොපෙනෙන මේ මත් රකුසා දිනෙන් දින මේ ලෝකය ගිල ගන්නේ හිසරදයට පැනඩෝල් පෙත්තක් කඩේකට ගිහින් ගන්න සුලභ සිද්ධීන් ලෙසයි. දෙමව්පියන් ලෙස, වැඩිහිටියන්ට ලෙස, සමස්ත සමාජයක් ලෙස අප කොපමණ අවාසනාවන්තද? මේ පිළිබඳ වගකිව යුතු බලධාරීන් තවමත් නින්දේ ය. මත්ද්‍රව්‍ය ළඟ තබා ගැනීම, පානය කිරීම හා ප්‍රවාහනය ආදියට පනවා ඇති නීති රීති එසේ තිබියදී එම නීතිරීති ඒ ආකාරයෙන්ම ක්‍රියාත්මක වනවාද යන්න ප්‍රශ්නාර්ථයකි. ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය විසින් මේ පිළිබඳව නිසි ක්‍රියාමාර්ග ගනු ලැබුවද මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතයෙහි වැඩිවීම නිසි ක්‍රියාමාර්ග ගැනීම සඳහා යොමුවීමට බාධාවක් වී ඇත.

පුනරුත්ථාපනය වූවන් හා පුනරුත්ථාපනයට යොමු කිරීම සම්බන්ධ පාර්ශවයන් සමඟ ගනුදෙනු කිරීමට ලැබෙන මට, සිදු ආසන්නතම සිද්ධිය ඔබ වෙත ගෙන එන්නේ ඔබෙත් මගෙත් සමස්ත දරු පරපුර මේ ව්‍යසනයෙන් ගලවා ගැනීමට ගන්නා පුංචි උත්සාහයක් ලෙසයි.

කොළඹ ප්‍රධාන පෙළේ පාසලක ඉගෙනුම ලබා තිබෙන දරුවන් තිදෙනෙකුගෙන් යුත් පවුලක දෙවැනි දරුවායි අද කතාවේ ප්‍රධානියා. ශෙහාන් දෙස ඔහු ආමන්ත්‍රණය කරමි. ඔහු කාර්මික විද්‍යාලයක වාහන අළුත්වැඩියාව හා ටින්කරින් පිළිබඳ විශේෂ හැකියාවක් හා දැනුමක් ලබා ගත්ත කෙනෙක්. පවුල් පසුබිමත්, මව කොළඹ ප්‍රධාන පාසලක ඉගෙනුම ලද හා දැනට ඉංග්‍රීසි සාහිත්‍ය උගන්වන ගුරු මවක්. පියා ව්‍යාපාරිකයෙක්. 

මේ අම්මා දරුවො කුඩා කාලයේ ඉඳලා ගුරු වෘත්තියේ නියැලුනා. මේ දරු තිදෙනා ගේ අවශ්‍යතා වැඩි වශයෙන් ඉටුවුණේ ඔවුන් රැක බලා ගැනීමට හිටපු ඥාතී නැන්දණියක් විසින්. කොච්චර මහන්සි උනත් අම්මා අතින් දරුවන්ගෙ වැඩ කටයුතු ගිලිහෙන්න නරකයි. කවුරුන් අතින් හෝ එම කටයුතු ඉටු වුවත් දරුවන් හා මව අතර ඇතිවන සම්බන්ධතාවය මේ හේතූන් නිසා නැති වෙන්න පුළුවන්. හැම දරුව ම එක වගේ නැහැ. පිරිමි දරුවො වැඩිපුර අම්මගේ සෙනෙහස, අවධානය, ආදරය  බලාපොරොත්තු වෙනවා. මේ දේවල් නොලැබෙන තැන දරුවෝ නොමඟ යන එක වලක්වන්න බැහැ.

අද වන විට ශෙහාන් මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇබ්බැහි වෙලා අවුරුදු දහයක් පමණ වෙනවා. මේ පිළිබඳව ඔහුගේ දෙමාපියන් වැඩි වශයෙන් අවධානය යොමු කරල තියෙන්නේ ප්‍රශ්නෙ උත්සන්න උනාට පස්සෙයි. ශෙහන් ගේ දෙමාපියන් ඔහුව යොමු කිරීමට බලාපොරොත්තුවන පුනරුත්ථාපන  ආයතනය අදාල පුද්ගලයාගේ අකමැත්ත ඇතිව ඇතුළු කර ගන්නේ නැහැ. ඒ වගේම අවම වශයෙන් මාස නමයක  කාලසීමාවක් පුනරුත්ථාපනය විය යුතුයි. ඉතින් ශෙහාන් කැමැත්ත ඇතිව එම ආයතනයේ පවත්වනු ලබන වැඩසටහනකට ඔහුව මෑතකදී සම්බන්ධ කරගන්නට හැකියාව ලැබුණා. නමුත් අද වන විට ඔහුත් සමග හිතවත්ව ආයතනයට සම්බන්ධ කර ගැනීමට කටයුතු කරන පාර්ශවයන් ගේ දුරකථන ඇමතුමකට වත් ඔහු ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ නැහැ. 

වර්තමානයේ සිට වසර දහයක් අතීතයට යමු. එම කාල පරාසය තුළ සිදු වූ සිදුවීම් ඔබට ඔහුගේ ජීවිතය තුළ කොතනද වැරදුනේ යන්න යම් තරමකට හෝ අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට හැකියාව ලැබෙනු ඇත. 

මීට වසර දහයකට පෙර ශෙහාන් පාසලේ විශිෂ්ට ලෙස ක්‍රීඩාවේ නිරත වී ඇති අතර එම කාලය තුළ ඔහු මිතුරන් සමඟ මත්ද්‍රව්‍ය භාවිත කර පාසලට හසුවී ඇත. ඉන්පසු ඔහුගේ මව පාසලට කැඳවා අවවාද කර ඇත. මේ සිදුවීමට පස්සේ ශෙහාන් ගෙ මව පාසලට පැමිණ කතා කළ දේවල් නැවත ශෙහාන්ට දැනගන්නට ලැබිලා තියෙනවා. මවක් විදිහට ඇය ඔහුට තරවටු කරලා. මේ ගැන ශෙහාන්ට ඇති වූ කෝපය ක තරම, ඔහු මවත් සමග අද වන තුරුත් අවශ්‍යම දේකට හැරෙන්නට කතාකරන්නේ නැහැ. මව සමග පුදුම තරහකින් ඉන්නේ. මව නිවසේ පිසින ආහාර ගන්නෙත් නැහැ. ඒ වෙනුවට ඔහු ක්ෂණික නූඩ්ල්ස් හෝ වෙනත් දෙයක් ආහාරයට ගන්නවා. ඔබට දැන් ප්‍රශ්නයක් වෙයි කොහෙන්ද ඔහුට මේ සඳහා මුදල් කියලා? ඔව් මටත් මේ ප්‍රශ්නෙම ආවා. ඔහුට මුදල් දෙනනෙ ඔහුගේ පියා. ඒ ශෙහාන් කාගෙන් හෝ ඉල්ලයි එහෙමත් නැත්නම් හොරකම්  කරයි කියන බියට. ඒත් දැන් වෙනකොට ඔහු දෙමාපියන් බියවද්දා මුදල් ලබා ගන්නා තත්වයකට පත්වෙලා. 

ශෙහාන් පාසලෙන් ඉවත් වූ පසු වැඩිදුර අධ්‍යාපනය හදාරා තිබෙනවා. නමුත් ඔහුගේ නොමනා ක්‍රියා කලාපයන් නිසා ඔහු රැකියාවකට යොමු වන්නේ නැහැ. ශෙහාන් පිළිබදව ඔහුගේ දෙමව්පියන් වැඩි යමක් කියන්නට දන්නේ නැහැ. මොකක්ද ඔහු භාවිතා කරන මද්ද්‍රව්‍ය වර්ගය? ඔහුට සිටින මිතුරන් කවුද? ඔහු යන එන ගමන් බිමන් මොනවාද? තරුණ දරුවකු ලෙස ඔහු කාමරය තුළ කුමක් කරන්නේ ද? ආදී සරල දේවල්  වත් ඔවුන් දන්නේ නැහැ. මට වැටහුන විදිහට ඒ අය දරුවන් ගැන සොයා බලා නැහැ. දෙමාපියන් ලෙස ඔවුන්ගේ වගකීම් හරිහැටි ඉෂ්ට වෙලා නැහැ. මුදල්, කෑම බීම, අවශ්‍ය දේවල් අවශ්‍ය ප්‍රමාණයටත් වඩා ලබාදීම ආදරය ලෙස සලකන විට මම මෙවැනි සිදුවීම් සිදු වන්නට පුළුවන්. ශෙහාන්ට ළමා බයිසිකලයක් අවශ්‍ය අවධියේ දී මවුන්ටන් බයිසිකලයක්, මවුන්ටන් බයිසිකලයක් ලබාදෙන වයසේදී මෝටර් බයිසිකලයක් ආදී වශයෙන් වයසට නොගැලපෙන දේ එම දෙමව්පියන් විසින් ලබාදී තිබුණා. මේ සිදුවීම් අද වෙනවිට ඔහුව විනාශය කරා ගෙන ගිහින් අවසන්. වසර ගණනාවක් ඔහු මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතයට යොමු වී ඇති බව දැන දැනත් ඔහුගේ දෙමව්පියන් කිසි කෙනෙකු ගෙන් උපකාරයක් බලාපොරොත්තු වී නැහැ. ඔවුන් තම පුතණුවන්ගේ වරද සඟවා තබාගෙන තිබුණා. මෙයින් හැඟී යන්නේ දෙමාපියන් වශයෙන් මෙවැනි මත්ද්‍රව්‍ය පිළිබඳ ප්‍රශ්න ගැන ඔවුන් තුළ ඇති නොදැනුවත් කමයි. නියපොත්තෙන් කඩන්නට තිබූ ප්‍රශ්නයක් දැන් පොරවෙන් කපා ඉවත් කරන්නට බැරිතරම් වී අවසන්. 

ජූලි මස දෙවන සතියේ දී ශෙහාන් ලඟ අයිස් මත්ද්‍රව්‍ය තිබී පොලිස් භාරයට බාරයට ගෙන තිබුණා. දිනක් රිමාන්ඞ් භාරයේ සිටි ඔහු රු.4,500.00 ක් පමණ වූ සුලු මුදල් ඇපයක් මත නිදහස් කරනු ලැබුවා. ඔහුගේ දෙමව්පියන්ට පොලිසියේ උදව් ඇතිව ශෙහාන් ව පුනරුත්ථාපන මධ්‍යස්ථානයට යොමු කිරීමට හැකියාව තිබුණා. මොකද මෙවැනි අවස්ථාවලදී පුනරුත්ථාපන මධ්‍යස්ථානය අදාල පුද්ගලයාගේ කැමැත්ත විමසන්නේ නැහැ. නමුත් මේ දෙමව්පියන් එසේ කිරීමට අපොහොසත් වුණා. “අපි කොහොමද පුතා එහෙම තැනක ඉන්නවා බලන්නෙ” කියන ප්‍රශ්නය ඔවුන්ට ආවා. මවට තම පුතාව හොඳ මාර්ගයට ගැනීමට   ඇති වුවමනාව හා උනන්දුව තාත්තා ළඟ නැති බවක් බවක් මට වැටහුණා. ඒ වගේම ඒ දෙමව්පියන්  අතර අන්‍යෝන්‍ය බැඳීමක් හා එකඟතාවයක් නොමැති බවත් වැටහී ගියා. දෙමාපියන් තුළ යහපත් බැඳීමක් නොතිබීමත්, පවුලේ විශේෂයෙන් දරුවන්ගේ ප්‍රශ්න වලට දෙන්න දෙපැත්තට ඇදීමත් යන හේතු මෙවැනි ඇබ්බැහිවීම් වල සිටින අයට තවත් ලේසි වෙනවා තම අවශ්‍යතා ඉටු කර ගැනීමට. පවුලක් ලෙස  එක වහලක් යට සිටියත් පවුලක් ලෙස එකමුතු වීම හා දරුවන් සමග අදහස් හා ඔවුන්ට ඇති ප්‍රශ්න ගැටලු පිළිබඳව විවෘත වීමත් යහපත් දරුවන් සමාජගත කිරීමට අවැසි බව මෙහිදී මට වැටහී ගියා.

මේ දෙමාපියන් දරුවාව ඔවුන් විසින් පුනරුත්ථාපනයට යොමු කිරීමටද පසුබෑමක් දක්වනවා. ඒ ඔවුනට තම ජීවිත පිළිබඳව ඇති බියයි. කෙසේ හෝ ශෙහාන්ට ඔවුන් ගැන ඇති වෛරය නිසා පුනරුත්ථාපන මධ්‍යස්ථානයෙන්සුව වීමට පෙර පැන ආවොත් ඔවුන්ගේ ජීවිතවලට හානියක් සිදු කරයි යන්න ඔවුන්ගේ විශ්වාසයයි.

තවමත් නොවිසඳුණු මෙම ප්‍රශ්නයට පිළිතුරක් සෙවිය යුත්තේ ද එම දෙමාපියන්ය. අවසානයට මා ඔවුනට පැවසුවේ “ඔය දෙන්නා කතා කරලා එකඟතාවයකට එන්න. මේ ඔයාලගේ දරුවා. ඔයාලට දරුවා සුව කරගෙන යහපත් දරුවෙක් කරගන්න අවශ්‍ය නම් ගෙදර පරිසරය දැන්වත් හදාගන්න. දරුවා ඔයාලව ප්‍රතික්ෂේප කළත් අම්මා තාත්තා  විදිහට ටිකක් ඉවසන්න. මොකද දරුවා නොමඟ යන්න ඔයාලත් වක්‍රාකාරයෙන් හෝ හේතුවක් වුණ බව පිළිගන්න. දරුවාට තවමත් ආදරේ බව අඟවන්න. කවුරු නැතිවුනත් දෙමාපියන් ලෙස ඔබ දෙපළ ඔහු සමග මැරෙන තුරාවට සිටින බව දැනෙන්න දෙන්න. පවසන්න. මේ තුළින් ටිකක් හෝ ඔහුගේ සිත වෙනස් වී පුනරුත්ථාපනය වීමට කැමැත්තක් දැක්වීමට පුළුවන්” යන්නයි.

නැවත නැවතත් මට කියන්න තියෙන්නෙ සමස්ත සමාජයටම තම දරුවන් ගැන සොයා බලන්න. අවධානය දෙන්න. කුටුම්භය තුළින් යහපත් දරුවන් බිහි වන විට සමාජයට යහපත් දරු පරපුරක් බිහිවීම නිතැතින්ම  සිදුවේවි. මිල මුදලට ගත නොහැකි ආදරය හා කාලය දරුවන්ට දෙන්න.

ස්තුතියි..

පියුම් සිල්වා

සසුන – කෙටි කතාව

ගිනි මද්දහනය පන්සල් භූමියේ තැන් තැන් වලට දැනෙන්නට වූවත් බෝ මළුව යටට ඒ වගක් නොදැනෙන තරම්ය. ඉද හිට හමන හුළඟට එකම තාලෙට සෙලවෙන බෝ පත්‍ර වල හඬ හැරුනම අතරින් පතර ඇහෙන කුරුල්ලෙක් දෙන්නෙකුගේ හඬත්, ඈතින් ඇහෙන දුම්රියේ හඬත් හැරුනම වෙනත් හඬක් ඇහෙන්නේ නැති තරම්ය. 

සුමේද හාමුදුරුවෝ මේ නිස්කලන්කයට බොහෝ සෙයින් ඇල්ම දක්වන්නේය. එහෙත් විටෙක හිතට දැනෙන පාලුව කියා නිම කරන්නට බැරිය. ගෙවුනු දින කීපයේදී භික්ෂුවක අතින් සිදුවිය නොවිය යුතු යැයි සම්මත බොහෝ දේවල් තමන් අතින් සිදු විය. දැන දැනම වැරදි කරත් තාමත් ලොකු හාමුදුරුවෝ තමන් පන්සලේ තබාගෙන සිටින්නේ මුළු රටක් දන්න හඳුනන භික්ෂුවක් නිසා විය හැකි බව හෙතෙම අනුමාන කලේය. ඇතැම් ගිහියන් පවා පංච සීලය අකුරටම රකිද්දී තමන් අතින් කැඩුණු සිල්පද මෙනෙහි කලේය. තුන් වෙනි සිල්පදය තමන්ගේ පාලනයෙන් ගිලිහී ගියේ විශ්ව විද්‍යාල සමයේදී වූවත් ඒ ගැන ලොකු හාමුදුරුවන් වහන්සේ දැනගෙන තාමත් ගතව ඇත්තේ පැය හතලිස් අටටකටත් අඩු කාලයකි. 

‘සුමේදව බාරගත්තේ අවුරුදු හතරෙදි, අම්මගෙ කීමට. මේ වෙද්දි රටක් දන්න ස්වාමීන් වහන්සේ කෙනෙක්. කොටින්ම තැන්නෙකුඹුරේ සුමේද ස්වාමීන්වහන්සේ කිව්වම රටක් සාධුකාර දෙන හිමි නමක් දැන්. මේ තැනට එන්න සුමේද සෑහෙන්න මහන්සි වුනා. මමත් යමක් කලා. ඒත් සිවුරක් දාගත්තට, තාලෙට කවිබණ කිව්වට, දහම් කරුණු දැනගෙන වුන්නට බුද්ධ පුත්‍රයෙක් වෙන්නෙ නෑ. සුමේද හිතලා තීරණයක් ගන්න. පන්සලේ ඉන්නවා නම් ගමේ කෙල්ලො රෑට රෑට පන්සලට වද්දගන්නවට මගේ කිසිම කැමත්තක් නෑ….

ගෙවුනු රැයේ ලොකු හාමුදුරුවන්ගේ වචන හිත ඇතුලේ දෝංකාර දෙන්නට විය. බෝමළුව යට වෙනදාට දැනෙන සිසිලස මොහොතකින් නැති කර දමන්නට ලොකු හාමුදුරුවන්ගේ වචන ප්‍රමානවත් විය. සුමේද හාමුදුරුවන්ටත් තීරණයක් ගන්නට කාලය එලබ ඇති බව හිත කියන්නට විය. එහෙත් ඊට කලින් තමන් තවත් කෙනෙකුට ඇහුම්කන් දිය යුතුය. සුමේද ස්වාමීන් වහන්සේ පාර බලාගෙන හිදින්නේ ඇය එන තුරුය. 

බෝමළුවට පැමින දෙපැයකට ආසන්නය. අවසානයට සුමේද ස්වාමීන් වහන්සේ ඇයගේ දහදිය වැකුණු රුව දුටුවේය. ගෙවුනු විසි අවුරුද්දම ඇය තමන් බලන්නට පන්සලට ආවාය. එහෙත් එදා ආවාට වඩා අද වෙනස්ය. දිනෙන් දින ඇයත් වයසට යන්නීය. සුමේද හාමුදුරුවන් දකිද්දීම ඇය සිනාසුනාය. බුද්ධ පුත්‍රයෙක් තම කුසින් වදා සාසනයට බාර කිරීම ගැන ඇය හිදින්නේ ආඩම්බරයෙන් වග ඒ හිනාවෙන් කියන්නට විය. සිනහමුසුව පැමිනි ඇය වෙනදා මෙන්ම දෙපතුල් අල්ලා වන්දනා කලේය.

‘අපේ හාමුදුරුවෝ හදිස්සියේ පණීවිඩේ එව්ව නිසා මට මොනවත් ලෑස්ති කරගන්න බැරි වුනා.. ඒත් මම තිබුනු වෙලාවෙන් අග්ගලා ටිකක් හදාගත්තා…

‘අම්මා එද්දි මට එහෙම මොකුත් ගේන්න ඕන නෑ. දානෙට ඔය හැමදේම ලැබෙනවනේ… 

වෙනදා මෙන් නොව අද සුමේද හාමුදුරුවන්ට සිය මවට මුහුණ දී කතා කිරීමට අපහසුය. එහෙත් අද මේ කතාව ඉවරයක් කල යුතුමය. සුමේද හාමුදුරුවන් ගමනේ පෙරමුණ ගත්තේය. දාන ශාලාවේ එක කොණක ආසනයක අසුන් ගත් සුමේද හාමුදුරුවෝ නිවීසැනසිල්ලේ බුදුන් වදින තම මෑණියන් දෙස බලාගෙන උන්නේය. ගිහි කල මව නමින් නන්දාය. ඇයගේ උණුසුම වින්දේ තමන් එක වසරට යන තුරු පමනකි. තාත්තාගේ බීමත්කම නිසා තමන් පංසලට බාර කල විදිය අදටත් මතකය. එදා පටන් ජීවිතයේ එක එක පරිඡේද ගෙවී ගියේ පන්සල තුලදීය. තමාගේ වයසේ අනෙකුත් ළමයි ගෙවා දැමූ ජීවිතයට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස් ජීවිතයක් තමා ගෙවූ හැටි මතකය. අනෙක් ළමුන් සෙල්ලම් කරද්දී තමනුත් සෙල්ලම් කල විට එය දඟ වැඩක් වූ හැටිත්, තුරුණු වියේදී ඇතැම් දේවල් ගිහි තරුණයන්ට කැප දේවල් තමන් කල අකැප වූ හැටිත් සුමේද හාමුදුරුවෝ සිහි කලේය. බුදුන් වැද අවසන් වූ අම්මා තමන් වෙත එන හැටි බලාගෙන උන් සුමේද හාමුදුරුවෝ අවසානයේ තීරණයක් ගත්තේය. 

‘ඔබ වහන්සේගේ බුද්ධිය ගැන ගමේ හරි කතාව. මට හරි ආඩම්බරයි ඔබ වහන්සේ ගැන… 

අම්මා කියද්දී සුමේද හාමුදුරුවෝ යන්තමින් සිනාසුනේය. මේ අධ්‍යාපනයම, ජනප්‍රියත්වයම ගිහියෙක් විදියට ලැබුවා නම් ගමේ මිනිස්සු ඇත්තටම ආඩම්බර වේද යන සැකය අම්මාගෙන් අසා දැනගන්නට සිතුනත් තවත් ඉවසන්නට වග බලාගත්තේය. 

‘අම්මේ, මම තීරණයක් අරගත්තා. මම අහන්නේ නෑ අම්මා ඇයි මාව මහණ කලේ කියලා. ඇත්තටම මම ඒක අහන්න තමයි උන්නේ. ඒත් මම අහන්නෙ නෑ. පරණ කුණු මට අවුස්සන්න බෑ. ඒත් අම්මේ මේ කසාවත මට බර වැඩියි. ඒහින්දා මම සිවුරු අරින්න තීරණය කලා. ඒ තීරණය ගැන කියන්න මම අද අම්මට එන්න කිව්වේ… 

නන්දාවතී වුන්නේ කිසිම දෙයක් අදාහාගන්නට බැරිවය. වෙනදාට බොහොම සීලවන්තව තමා අමතන ඔහු අද එක හුස්මට කියාගෙන ගිය කිසිම දෙයක් ඇයට අදහාගන්නට බැරිය.

‘එක පාරටම එහෙම වුනේ ඇයි අපේ හාමුදුරුවනේ?

නන්දාවතී සෑහෙන වෙලාවකට පසුව අසද්දී ඔහු පෙර තිබුනු සිනහවෙන්ම ඇය දෙස බැලුවේය. 

‘අවුරුදු ගානක් අම්මේ මේ චීවරය නිසා දුක් වින්දා.. මට තවත් අමරුයි. මගේ අකමැත්තෙන් මාව සාසනේට බාරදුන්නට මම සතුටක් කියලා දෙයක් ජීවිතේ වින්දේ නෑ. ඒකයි ඇත්ත. මගේ ලමා කාලේම මට නැති වුනා. මට බෑ අම්මේ තරුණ කාලෙත් නැති කරගන්න. මේ ඇති. හොඳටම ඇති.. මම එනවා අම්මා එක්ක ගෙදර යන්න. අම්මා ඒකට අකමැතියි නම් මම කොහේ හරි යනවා. මාව නවත්වන්න එපා අම්මේ… 

‘අනේ හාමුදුරුවනේ… 

‘මට හාමුදුරුවෝ කියලා අම්මා පව් පුරවාගන්න එපා. මම අම්මගෙ ලොකු පුතා එච්චරයි. මම එන්නද අම්මේ ගෙදර.. මට උපාධිය තියෙන නිසා රස්සාවක් හොයාගන්න පුලුවන්. ගමේ ඉන්න බැරි වුනොත් අපි කොහේ හරි යමු.. බීලා බීලා තාත්තා මැරුනා. මට අම්ම බලාගන්න පුලුවන් අම්මේ. අනේ මට මෙහෙම ඉන්න කියන්න එපා. එච්චරයි… 

එතනින් එහාට ඔවුන් අතර කතාවක් නොවුනි. නන්දාවතී බෝ මළුවේ තනි වෙද්දී සුමේද හාමුදුරුවෝ තම ජීවිතය වෙනුවෙන් වැදගත්ම තීරණය අරගත්තේ යලිත් කවදාවත් පසුනොතැවෙන බවට තමන්ටම පොරොන්දු දෙමිනි. 

අද තත්වය… 

කලකට පෙර සුමේද ස්වාමීන්වහන්සේ නම් වූ ඔහු හතලිස් හැවිරිදි විශ්ව විද්‍යාල කතිකාචාර්‍ය සුනෙත් රාජගුරුය. බිරිඳ දම්මි රාජගුරුය. පදිංචිය උඩු පේරාදෙණියේ වූ අතර දරුවන් තිදෙනෙකුගේ ආදරණීය පියෙක් වූයේය. නන්දාවතී දැන් බොහෝම මහළුය. එහෙත් තම පුතා , ලේලිය මෙන්ම මුනුපුරන්ගේ ආදරය රැකවරණය නොඅඩුව ලබන්නීය. 

ඉතින් දැන් ජීවිතේ පරිපූර්ණය. 

තක්ෂිලා ඒකනායක.

පෝරුව

මංගල ශාලාවම එකම කසු කුසුවකි. මොහොතකට පමා වුනු වැඩ කටයුතු අමුත්තන්ගේ හිත් තුල ප්‍රශ්නාර්ථයක් ඇති කල හැඩකි. බොඳ වූ දෑස් අතරින් පෙනෙන්නේ අම්මාගේත්, අප්පච්චීගේත්,නංගීගේත් රුවය. දෑස් සෙමෙන් විවර කරගත්තත් ගතට වාරුවක් නැත. එහෙත් මගේ ඇස් හෙව්වේම ඔහුය. ඒ අර්ථ විජේමාන්නය. සත් වසරක ප්‍රේමයකින් පසුව අද දිනයේ මගේ ස්වාමි පුරුෂයා වූයේ ඔහුය. 

‘චූටි දූ, නැගිට ගන්න පුලුවන්ද මගේ මැණික?’ 

සිද්ද වූයේ කුමක්ද කියා වත් මතක නැති මොහොතක ඇහෙන්නේ අප්පච්චීගේ ආදරණීය හඩය. සිරුරට දැනෙන පණ මදි කමත් එක්කම මට අද දිනය මතක් විය. සුළු මොහොතකට පෙර මා වුන්නේ පෝරු මස්ථකයේය. ඒ තනිව නොව අර්ථ සමඟය. එක දිගට ඇසුනු අෂ්ඨක අතරින් මගේ වත පණ නැති වූ අයුරු ටිකෙන් ටික මතක් විය. තෙදිනක් පුරා වූ තෙහෙට්ටුව මගේ වතින් බැහැර වන්නට ඇත්තේ පෝරු මස්තකයේදීය. අපහසුවෙන් නමුත් මම ආයාසයෙන් සිනා සුනෙමි. අම්මාගේත්,අප්පච්චීගේත් ,නංගීගේත් වෙනසක් නොවුනද අර්ථගේ අම්මාගේ මුහුණේ හැඟීම් මට තේරුම් ගන්නට අපහසු විය. තාමත් අර්ථ පේන්නට නැත. 

‘දැන් දුවට මොකද?

අර්ථගේ මව ඇහුවේ ඕනෑවට එපාවටය. 

‘දැන් හොඳයි අම්මේ. මට නින්දක් තිබුනේ නෑ.. ඒහින්දා….

‘එහෙනම් වර්ෂාගේ අම්මා දුවව ලෑස්ති කරා නම් පෝරුවට.. තවත් රට්ටු හිනස්සන්නෙ නැතුව… 

‘කවුද ආන්ටි රට්ටු හිනැස්සුවේ. අක්කා කලන්තේ දාන එක රට්ටු හිනා වෙන වැඩක්ද? වෙඩින් එකේ වැඩ වලට තනියම නැහිලා මෙතන….

‘චූටි කට වහගන්න..මම දුව අරගෙන එන්නම්….

කියාගෙන ආ දේ අවසන් කරන්නට නොදී අර්ථගේ අම්මා එකට එක වචන පැවසුවේ එලෙසය. මගේ කලන්තය රට්ටු හිනස්සවන තැනට පත් වූයේ කොහොමදැයි කියා මට නොතේරුනත් අනික් පැත්තට නංගිගේ වචන වලින් යම් තාක් දුරකට තේරුම් ගන්නට හැකි විය. තවත් එතන කලබලයක් ඇති නොකර තත්වය සමතයකට පත් කලේ අම්මාය. 

කෙලින් හිටගන්නවත් පණක් නැතිව උන් මගේ පෝරුවේ චාරිත්‍රත්, විවාහයේ සියළු වැඩ කටයුතුත් අවසන් වූයේ බොහෝ දෙනෙකුගේ අමුතු බැල්ම වලට හසු වෙමිනි. ශාලාවේ අය පමනක් නොව අර්ථ පවා උන්නේ කියාගන්න බැරි මොකද්දෝ නොකියා කියමිනි. මධුසමය බලා ශාලාවෙන් පිටත් වන්නට ඔන්න මෙන්න තිබියදී පවා ඔහු උන්නේ මැණිකේ කුමාරිහාමි නම් වූ ඔහුගේ මවත් සමග කසු කුසුවකය. 

‘අක්කා, ඔයා පරිස්සමින් යන්න. අද ඉදන් මට තමයි පාලු’ 

නංගී එහෙම කියද්දී මම ඇයව වැළඳගෙන හැඬුවෙමි. අනතුරුව පිළිවෙලින් අම්මාටත් අප්පච්චීටත්, මගේ යහළුවන්ටත් සමුදුන් මම අර්ථගේ අතින් අල්ලාගෙන මලින් සරසා තිබුනු වාහනයට ගොඩ වුනෙමි. 

‘අර්ථ, මට අද හරි සතුටුයි රත්තරං….

මඟුල් රථයට ටික දුරක් යද්දී මම ඔහුට කීවෙමි. 

‘හ්ම්ම්, මටත් එහෙමයි… 

‘එහෙමද? ඒක ඉතින් ආදරෙන් කියන්නකෝ…

‘හ්ම්ම්… අපි හොටෙල් එකට ගිහින් කතා කරමු වර්ෂා… 

ඕනෑවට එපාවට හූල්ලමින් අර්ථ කියද්දී මගේ හිත ඇතුලාන්තයෙන් දැවෙන්නට විය. පෝරුවේ සිරිතෙන් පසුව අර්ථගේ හැසිරීමේ වෙනස පෙරටත් වඩා තදින් දැනෙද්දී තවත් කඳුලු හිර කරගෙන හිදින්නට මට අපහසු විය. 

‘අර්ථ, මට තේරෙනවා ඔයා මාර සැකේකින් ජීවත් වෙන්නෙ නේද? ඔයා අවුරුද්දක මාස්ටර් එකකට රට ගිහින් එනකම් බලාගෙන හිටපු මට හොඳ වැඩේ. මම මෙතන නැහිලා නැහිලා වෙඩින් එකේ වැඩ කලේ. පෙරේදා ඉදන් හරි කෑමක් නෑ, නින්දක් නෑ..පෝරුවේ කලන්තේ දැම්මෙ මට තිබුනු මහන්සියට මිසක් වෙන….

‘කවුද වර්ෂා එහෙම කිව්වේ? ඔයා නිකම් රට පටලවගෙන..

අර්ථ එහෙම කියද්දී මම එතනින් එහාට කතාවට නොගියෙමි. අර්ථ මට මුණ ගැහුනේ විශ්ව විද්‍යාලයේදියි. පිළියන්දල ඉදන් පේරාදෙණියට ආව මට නුවර හරි පුරුදු තැනක් කලේ අර්ථ. මගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය අර්ථ වෙද්දී මම ඔහුගේ ජීවිතයේ උන් තෙවනි පෙම්වතිය වූයෙමි. විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය නිම කිරීමෙන් අනතුරුව මම බැන්කුවක රැකියාව ඇරඹූ අතර අර්ථ වැඩි දුර අධ්‍යාපනයට ඕස්ට්‍රේලියාවට ගියේය. එසේ ගිය ඔහු හරියටම අධ්‍යාපන කටයුතු නිම කර පැමිනියේ මංගල්‍යට දින කීපයකට පෙරය. මම උපන්නේ කොළඹ මැද්දේ වීමත්, අර්ථ කන්ද උඩ රට වීමත් මුලින් අපේ මංගල්‍යට බාධාවක් රැගෙන ආවත් ඒ හැම දෙයක්ම හිතේ හැටියට විසදාගන්නට අපට පුලුවන් විය. එහෙත් අද දිනයේ සිදු වූ සමහර දේවල් එක්ක, නංගී විටින් විට මගේ කනට කර පැවසූ දේවල් නිසා මගේ හිත ඇත්තේ ලෝක දෙකකය. 

‘මුන් නම් මහ කපටි අක්කෙ. මෙයාලා මේ කලින් ඔයාට අකමැති වෙන්න හේතුව පෝරුවේ කලන්තේ දාපු එක පිටින් යවන්න හදන්නෙ. මහ ගෑණි කියනවා කොළඹ දිහා සක්කරවට්ටමක්නෙ, මට හිතුනා ඔහොම වෙයි කියලලු. මම කිව්වා ඔව් ඉතින් ඒක ඔයාගෙ පුතාගෙන් අහගන්න කියලා. මඟුල් ගෙවල් වල මට රණ්ඩු වෙන්න බෑ අක්කේ. මේ වගේ මිත්‍යාද්ෘෂ්ටික දෙයක් ගාවගෙන මෙයාලා හදන්නෙ ඔයාගේ ජීවිතේ කාලකණ්නි කරන්න. පරිස්සමින් මේ අම්මණ්න්ඩි එක්ක. ඊට හපන් අර්ථ අයියගේ නැන්දලා, පුංචිලා ටික. ඒ ඉන්නෙ ගෑණු නෙවෙයි ගිණි කඳු!

පෝරුවේ කලන්තය දැමීම ගැන වතාවක් මම කියවූ පුවත්පතක තිබුනි. විවාහ වන ගැහැණු ලමයා චරිතවත් නැති කෙනෙක් නම් ඇය පෝරුවේ කලන්තය දාන බව එකල ගැමියන් අතර තිබුනු ප්‍රවාදයක් බවත් අද වෙද්දී එලෙස කලන්තය දැමීමට හේතු ලෙස වෛද්‍යවරයෙක් සටහන් කල ප්‍රකාශයත් මට මේ සිද්දියෙන් මතක් විය. 

‘ඕවා පීත්ෲ මූලික සමාජයක දකින්න තියෙන ලක්ෂණ. ඉස්සර කාලේ විවාහ වෙද්දි ගෑණු ළමයි තමයි විවාහය වෙනුවෙන් තිබුනු බොහෝ දේවල් කලේ. තනියම සැරසිලි කටයුතු කරගත්තා විතරක් නෙවෙයි බොහෝමයක් දරුවෝ තමන්ගෙ අදින ඇඳුම පවා හදාගත්තේ තනියම. ඒ විතරක් නෙවෙයි මංගල්‍යට කලින් දවසේ මේ දේවල් එක්ක මහන්සි වෙන මනමාලි පහුවදාට පෝරුවට නගින්නේ තෙහෙට්ටුවෙන්. වටේට පත්තු කරලා තියෙන පහන් වල රස්නය, ඇඳගෙන ඉන්න ඇඳුමේ වගේම ආභරණ වල ඇති අපහසුකාරී බවත්, එකම ඉරියව්වෙන් බොහෝ වෙලා හිටගෙන හිදීමත් නිසා විශේෂයෙන්ම ගැහැණු කෙනාට කලන්තය ඇති වෙන්න පුලුවන්. එහෙම නැතුව චරිතවත් බව වගේ කතා නම් අමූලික බොරුවක්. මේ දේම පිරිමි කෙනාටත් වෙච්ච අවස්තා ඇති. හැබැයි හැමදාම නරකකදි හයිලයිට් වුනේ ගැහැණු කෙනා විතරයි…

විවාහයෙන් පසුව අද වෙද්දී හය මසක් ගෙවී ගියේ මගේ විවාහ ජීවිතයම උඩු යටිකුරු කරමිනි. මධුසමය දවසේ තෙහෙට්ටුවටම නිදාගත් මම පහුවෙනිදා අවදි වූයේ හොඳටම අසනීපයෙනි. එතැන් පටන් බොහෝ ප්‍රශ්න ආරම්භ වුනේ අර්ථගේ අම්මාගේ මැදිහත් වීමෙනි. කොටින්ම ගෙවුනු මාස හය ඇතුලතදී නාමිකව ඔහු මගේ සැමියා වූවා පමණි. අප අතර කිසිදු කායික සම්බන්ධයක් ඇති නොවූයේ අර්ථගේ දෙබිඩි හැසිරීම නිසාවෙනි. මා වරදක් නොකරම අර්ථගේ මවගේ අවලාද වලට ලක්වෙද්දී අර්ථ උන්නෙ ඒ කිසිවක් නොඇසුනු ආකාරයටයි. හත් අවුරුද්දක් මා පණ මෙන් ආදරය කල පුද්ගලයා මා වෙනුවෙන් එකම එක වචනයක් වත් නොකීම විවාහ ජීවිතය ඇතුලේ මා පුදුම ලෙස හුදෙකලා කල වග කිව යුතුමය. 

‘ඔයා ඔහොම මිනිහෙක් එක්ක ඉන්න ඕන නෑ. මගෙ පුතා එන්න ගෙදර’ 

අවසානයට අම්මාත් අප්පච්චීත් මා ඔවුන් ලඟට ගත්තේ එලෙසිනි. විවාහ වී හය මසක් තුල මා දික්කසාද ගැහැණියකද වූයේ අර්ථගේ කොන්ද පණ නැති කම නිසා මා නොකල වරදකට වැරදි කාරියක වෙමිනි. 

‘ඔයා ඕවා හිතන්න එපා අක්කෙ. ඔයාටත් හොඳ කෙනෙක් ලැබෙයි…

දික්කසාද නඩුව අවසන් වී නිවසට එද්දී නංගි කී වචන මගේ හිතේ තදින් තැම්පත් වුනි. ඊටත් තුන් අවුරුද්දක් ගෙවී යද්දී මට සේවා ස්ථනයට නිතර දෙවේලේ පැමිනි ව්‍යාපාරිකයෙකු වූ කළන මුන ගැසුනි. මුලින් අප අතර මිත්‍රත්වයක් ගොඩ නැඟුනු අතර අනතුරුව ඔහු මගේ අප්පච්චී මුණ ගැසී මා විවාහ කර ගැනීමට සූදානම් වග පැවසුවේය. 

‘දුවට පොඩි පොඩි කරදර ටිකක් වුනා පුතා. ඒවා මේ ළමයා දන්නවා නම්, ඒ දේවල් මේ ළමයගේ ගෙදර අයට ප්‍රශ්නයක් නැති නම් අපෙන් කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ. 

මටත් කළණටත් අප්පච්චීගේ අනුමැතිය එසේ ලැබුනි. ඊටත් දෙවසකට පසුව මගේත් කළණගේත් විවාහය අද දිනයේ සිනමන් හෝටල් පරිශ්‍රයේදී පැවැත් වීමට නියමිතය. 

‘බබා බය වෙන්න එපා. මම ඔයාව පෝරුවට නග්ගවන්නේ එදා ඔයාට හිනා වුනු සමහර අයට අද තමන්ගෙම කනට පාරක් ගහන්න. ඒ නැතත් ඔයාමනේ පෝරුවෙ චාරිත්‍ර කරන්න ඕනි කිව්වෙ. මට නම් ඔයා එක්ක පැනලා ගියත් එකයි කියන මතේ තමයි දැනටත් ඉන්නේ… 

‘නිළමේ ඇඳුම් ඇඳලා පැනලා යන්න බෑනේ. ඔන්න ඔහේ මේක ඉවර කරලම අපි වාහනේ පැනලා යමු… 

ඒ පෝරුවට නඟින්නට පෙර මාත් කලනත් අතර සිදු වුනු අවසන් වචන හුවමාරුවයි. අප්පච්චීගේ අතින් අල්ලාගෙන සුබ මොහොතින් පෝරුවට නැඟපු මම මා දිහා බලාගෙන උන් සෙනඟ දෙස එක එල්ලේ බැලුවෙමි. එක එක මුහුණු එක එක කතා කියයි. පසෙකින් උන් කලණගේ මව දෙස බලා සිනාසුනෙමි. ඇය මට දෑස් වලින් සංසුන් වන්නට කියා සිනාසුනාය. මම යලිත් කලන දෙස බැලුවෙමි. ඔහු පෝරුවේදීම මගේ සුළැගිල්ල අල්ලාගත්තේය. 

පෝරුවේ චාරිත්‍ර නිමා වනවා වත් මට නොදැනිනි. කලණ වැනි කෙනෙක් මගේ ජීවිතයට ලැබීමම මා පෙර ආත්මය කල පිනකි. විවාහයේ වැඩ කටයුතු හිතුවාටත් වඩා හොඳින් අවසන් වෙද්දී මාත් කළණත් මධුසමය සඳහා ඉන්දියාව බලා පිටත් වූයේ හැමෝගේම ආශිර්වාදය මැද්දෙනි. 

අද වෙද්දී මාත් කළණත් විවාහ වී තෙවසරකි. අම්මාත් අප්පච්චීත් සමග ගෙවූ කාලයෙන් පසුව මා සතුටින්ම ගත කලේ කලණ සමග බව අවිවාදයි. කළණගේ අම්මා මගේ අම්මා මෙන් මට සැලකූ අතර ඔහුගේ නංගී මගේ නංගී වගේම මට සමීප වූවාය. කළණත් මමත් අතර ඇති වුනු සුළු අමනාපකම් වලදී ඇය මගේ පැත්තේ වූවාය. ජීවිතේ පුදුම තරම් සුන්දරව ගෙවී යද්දී මම අතීතයට හිනා වුනේ මාස ගානක් වයසැති සිඟිති පුතු තුරුළට ගනිමිනි. 

‘මම මේ ජීවිතේට හරි ආදරෙයි වර්ෂා.. පරක්කු වෙලා හරි ඔයාව මගේ ජීවිතේට ආව එකම මට ඇති.. 

පෙරදා රාත්‍රියේ මා තුරුළු කරගෙන කලණ පැවසුවේ එලෙසිනි. මේ ජීවිතය මට ලබා දුන්නාට අර්ථටත් පුහු මාන්නයෙන් ඉදිමුනු, මිත්‍යාවෙන් අන්ධ වුනු ඔහුගේ මවටත්, කුමක් හෝ හේතුවක් නිසා එදා මට කලන්තය දැමූ පෝරු මස්තකයටත් සිය දහස් වතාවක් ස්තූතිවන්ත වෙමි.

තක්ෂිලා ඒකනායක

රාග

මම වෙනදටත් වඩා කලින් අද කාර්‍යාලයට ආවේ ගෙවුනු දින දෙකේදිම කරන්න තිබුනු වැඩත් අදම ඉවර කරන අදහසින්. ගෙවුනු දින දෙකත් එක්කම එකට එකතු වුනු සති අන්තය ආරම්භ වුනේම මගේ හිත කෑලි කෑලි වලට සුනු විසුණු කරමින්. හිතට දැනුනු තදබල පීඩනය නිසා මට උණ හැදුනා. එක අතකට ජීවිත කාලෙම පවක් නොකරපු මම මේ ළඟකදි ඉදන් කරන පව් නිසා එහෙම නොවෙන එක පුදුමයක් නෑ. අම්මාගෙ සාත්තු සප්පයාම් නොවෙන්න මම මෙලහකටත් ඇඳේම මැරිලා ගිහින්. 

‘රාධිකා, අද කලින්ම? දවස් දෙකට ඔයා ඇදිලා ගිහින්. මම ඔයා බලන්න එන්න හිටියේ. ඒත් පොඩි අයගෙ ඉස්කෝලෙ වැඩ එක්ක වෙලාවක් තිබුනේ නෑ. ඔයා කාලද රාධි?

කාර්‍යාලයේ මගේ හොඳම මිතුරිය වුනු එරංගා එහෙම අහද්දි මම හරි අලස විදියට හිනා වුනා. ඇත්තටම පහුගිය දවස් වල සිද්ද වුනු දේවල් එක්ක මට හිනා වෙන්න පවා අමතක වෙලා උන්නේ. 

‘අහන්න රාධී, මේ ඔෆිස් ඇතුලේ ඔය දේවල් කතා කරන්න බෑ. අද හාෆ් ඩේ එකක් දාලා අපි දෙන්නා අපේ ගෙදර යමු. මම සචිත්ටත් කිව්වා ඔයයි මමයි කලින් එනවා කියලා. හරියට කන්ෆර්ම් කරන්න ඔයා ෆෝන් ආන්සර් කලේ නෑනේ… 

එක හුස්මට එරංගා කියද්දි මම උන්නේ මොනවගේ දෙයක් කියන්නද හිතාගන්න බැරිව. වැඩ කරන්න ආවත් වැඩ කරන්න තරම් මානසික මට්ටමක මම නෑ කියලා හිතුනේ  ඊ-මේල් දෙක තුනකට ප්‍රතිචාර දක්වන විටයි. අපහසුවෙන් හිත එක තැනකට අරගෙන වැඩ ටිකක් කලත් පැයක් ගෙවෙද්දි මම උන්නේ කියගන්න බැරි තරම් අපහසුවකින්. ගෙවුනු දින කීපයකදි සිදුවුනු දේවල් මගේ මතකයට නැගෙද්දි වායු සමීකරණය ඇතුලෙදි පවා මගේ වතින් දහදිය බේරෙන්නට වුනා. ඔරලෝසුවේ වෙලාව දහවල් දොලහයි තිහ විදියට සටහන් වෙද්දි මටත් නොදැනීම පුටුවෙන් නැගිටවුනා. 

‘මම බොස්ට කතා කරලා එන්නම් එරංගා, අපි යමු’ 

එපමනක් කිව්ව මම ආයතන ප්‍රධානියාගේ කාමරයට ගොඩ වැදුනා. පුරුදු කරුණාබර මුහුනෙන් ඔහු මගේ දිහා බලාගෙන හිදීම නිසා මට දැනුනේ අසීමාන්තික සහනයක්. මින් පෙර කවදාකවත් මම මේ තරම් නිවාඩු අරගෙන නැති නිසා නිවාඩුව අනුමත වීම මගේ හිතට පුදුමාකාර සහනයක් අරගෙන ආවා. 

එරංගාත් සමඟ කාර්‍යාලයෙන් පිටතට ආව මම මෝටර් රථයට ගොඩ වැදුනේ පුදුමාකාර වේගයකින්. 

‘මෙච්චර දේවල් තනියම කරගත්ත උඹට මෙහෙම වුනානේ. දැන් වත් මොලේ කල්පනා කරමු රාධි..පොඩි වයසට ලක්ෂ ගානක පඩි ගන්න අකවුන්ටන්ට් කෙනෙක් ඔයා. ඔයා මේ වයසට අචීව් කරලා තියෙන දේවල් ඔය වයසෙ ඉන්න අනිත් අය කරන්න හිතලත් නෑ. එහෙම එකේ ඔය නොගැලපෙන මනුස්සයාගෙන් අයින් වෙන්න රාධි.. අනිත් එක තමයි,

එක දිගට කියාගෙන ගිය එරංගා මොහොතකට කතාව නවත්තද්දි ස්ටියරින් වීල් එකේ ඔලුව තියාගෙන උන්නු මම වාහනය පණ ගැන්නුවා. කාර්‍යාලයෙන් පිටතට වාහනය ගත් මම එකතු වුනේ කොළඹ නාරාහේන්පිට මාර්ගයේ වාහන තදබදයට. 

‘මොකද්ද අනික එරා?

‘අනිත් එක මම හැමදාම කියන දේ රාධි. පවුලක් කඩලා පවුලක් හදන එක මහ පවක්. අනික එතන ඉන්නෙ අහිංසක ගෑණියෙක් . ඒ ගෑණි උඹගෙ ගෙදරට ඇවිත් කෑගැහුවේ සහස් ඕන නිසා නෙවෙයි.

‘එහෙනම්?

‘තමන්ගෙ දරුවන්ට තාත්තා ඕන නිසා. සිංගල් මම් කන්සෙප්ට් එක සහස්ගෙ වයිෆ් අහන්න හිතවත් නෑ. ඒ කෙල්ල තමන්ගෙ පුංචි මහත්තයාගෙන් දරුවෙක් ලැබෙන්න උන්නු නිසා ඒ පුංචි මහත්තයා බැදගත්ත අහිංසක කෙල්ලෙක්. සහස් එදා ඉදන්ම වැරදියි රාධි. ඒ වැරදි දැන දැන කොටස් කාරයෙක් වුනු උඹ ඊට වඩා වැරදියි. 

කවදාවත් නැති විදියට මමගෙයි සහස්ගෙයි සම්බන්ධෙ ගැන එරංගා කියද්දි මට දැනුනේ මුළු ලෝකෙම බොඳ වෙනවා වගෙයි. ගෙවුනු සති අන්තයේ නුවර එලියේ හෝටලයක සහස්ගේ අනියම් පෙම්වතිය විදියට ගත කරපු මම ඉරිදා හවස ගෙදරට ආවේ පුදුම සතුටකින්. ඒත් ඒ සතුට තිබුනේ පැය ගානකට විතරයි. ත්‍රී රෝද රථයක් ගෙදර ඉස්සරහා නවත්තපු සද්දෙ මම ගණං නොගත්තත් ඊටත් පස්සේ අම්ම අප්පච්චි ඉදිරියේ කෑගහන ගැහැණු කටහඩක් නිසා මම සාලයට ආවේ මේ තරම් හයියෙන් විලාප නගන්නෙ කවුද බලන්න. 

‘මේ නෝනගෙ දුව රාධිකා නෝනා මගේ පවුල කඩනවා ලොකු නෝනා. මගේ මනුස්සයා සහස්. අපි නුවර මිනිස්සු. අපේ ගමේ ලොකුම පවුල තමයි සහස්ගෙ පවුල. මගෙ අම්ම කලේ ඒ ගෙදර වැඩ කරපු එක. මාත් පුලුවන් වෙලාවට ගිහින් වැඩ කරලා දුන්නා. සහස් ඒ කාලේ පුංචි මහත්තයා. මගේ පස්සෙන් ආවා මම බෑ කියද්දිත්. අවුරුද්දකට විතර පස්සෙ මම සහස්ට කැමති වුනා. දන්න විදියට මම ආදරේ කලා. සහසුත් එහෙමයි. ආදරේ ඉස්සරහා මම සෑහෙන්න අසරණ වුනා. සහ්ස්ලගෙ පවුලෙන් අපි ගැන ආරංචි වුනාම නිළමේ ඒකියන්නෙ සහස්ගෙ තාත්තා කිව්වේ මුතූ උඹ පුංචි මහත්තයාගෙන් අයින් වෙලා හිටපන් කියලා විතරයි. ඉතින් මම අයින් වුනා. ඊටත් මාසෙකට පස්සෙයි මම දන්නෙ සහස් ගෙන් මට දරුවෙක් ලැබෙන්න ඉන්නවා කියලා. ඊටපස්සෙ නිළමෙට කරන්න දෙයක් තිබුනෙ නෑ. සහස්ට මාව බන්දලා දුන්නා. මේ රාධිකා නෝනාගෙ සම්බන්ධෙ පටන්ගන්නකම් මට සහස් වරදක් කරලා නෑ. අනේ රාධිකා මට බෑ මගේ දරුවන්ට තාත්තෙක් නැතුව ජීවත් වෙන්න. මේක නවත්තන්න. එක පාරක් සහස් නැතුව ගෙදරට වෙලා හිටපු මට දැන් එහෙම බෑ… 

එදා හවස සාලෙ මැද්දෙ ඉකිගගහා අඩපු මුතූ එහෙම කියද්දි අප්පච්චි මගේ දිහා බැලුවේ ගිණි පුපුරු විසි වෙන දෙනෙතින්. 

‘මේ ළමයට සහස්ගෙන් අඩු පාඩුවක් වුනාද? 

‘නෑ නෝනා නෑ. අහම්බෙන් ෆෝන් එකේ පණිවිඩයක් දකිනකම් මම මේ වගක් දන්නෙ නෑ. රාධිකා ඔයාට මගේ පවුල ගැන සහස් මොනවා කියලා තියෙනවද කියන්න දන්නෙ නෑ. හැබැයි සහස්ට මේ දරුවො නැතුව ඉන්න බෑ. ඔයා එක්ක ඔය නුවර එළියෙ ගමන යන්න කලින් අපිත් එක්ක සිකුරාදා හවසම ගත කරලයි ගියේ. මේ අහන්න රාධිකා. ඔයා එක්ක නිදාගත්ත මිනිහා මගේ කකුල් අල්ල අල්ල වදිනවා. මම එයාට සමාව දෙන්නෙ නෑ. හැබැයි මම දරුවො එක්ක එයාගෙන් අයින් වෙන්නෙ නෑ. ඇයි මම එහෙම කරලා ඔයාලා දෙන්නට ඉන්න දෙන්නෙ? අනික රාධිකා සහස් මගෙන් අයින් වෙලා ඔයා ළඟට එන්නෙ නෑ. ඒකත් මතක තියාගන්න… 

මේ වචන මාව පුදුම විදියට අසරණ කලා. සිද්දිය වෙලා දවස් දෙකක් ගත වුනා. මම සහස්ට ඇමතුම් සෑහෙන්න ගන්න ඇති. ඒ එකකට වත් ප්‍රතිචාර නුදුන්නු ඔහු අන්තිමට කෙටි පණිවිඩයක් එව්වා.

‘රාධි, මට සමාවෙන්න. ආයෙත් අපි මුණ ගැහෙන්නෙ නෑ…’ 

මුළු ලෝකයක් මගේ ඇස් පණා පිට ඒ විදියට කඩාගෙන වැටෙද්දි මම තාමත් විදවනවා. අද වෙද්දි සහස් මම වෙනුවෙන් නෑ. ඒත් මගේ දෙමව්පියො, යාළුවෝ මම එක්ක ඉන්නවා. මම මොන තරම් බාල විදියට රැවටුනාද කියන එක පිලිගන්න තරම් මගේ හිත තාමත් හයියක් නෑ. 

කල්පනාවෙන්ම වාහනය පදවපු මම එක වරම දැකපු හුරුපුරුදු මෝටර් රථය නිසා තිගැස්සුනා. ඒ දසුන මට අනෙක් පසින් උන්නු එරංගත් දැක්කා. 

‘සහස්ගෙ කාර් එක නේද? 

‘ඔව්… 

මට කියාගන්න පුලුවන් වුනේ එච්චරයි. මගේ ඇස් දෙක කඳුලු වලින් බොඳ වුනේ මට මම ගැනම දැනුනු ආත්මානුකම්පාවකින්. වාහනයේ පසුපසු අසුනේ සහස්ගේ දරුවො දෙදෙනාත් ඉදිරිපස් අසුනේ මුතුත් උන්නේ හිනාවෙමින්. ඇය සමහර විට සහස්ට සමාව දෙන්න ඇති. ඒ සිතුවිල්ල මගේ හිත පුරා යද්දි මම වාහනය අතුරුපාරකට හැරෙව්වේ තවත් ඒ දසුන බලාගෙන ඉන්න බැරිවයි. 

දවස් ගානක තිබුනු දුක මම පිට කලේ කෑගහලා හඩමින්. මට ඇති තරම් හඩන්න එරංගා ඉඩදුන්නා. මම හිතන්නෙ පැය දෙකකට වඩා වැඩි කාලයක් මම එහෙම අඩන්න ඇති. අඩන්න කඳුලු නැති වෙද්දි, මගේ මුළු ඇඟම පණ නැති ගතියක් දැනෙද්දි මම එක හුස්මට වතුර බෝතලයම බිව්වා. 

‘රාධී, ඔයාට කොහොමද? දැන් මොකද්ද ඔයාගෙ තීරණය?

‘මගේ ෆෝන් එක දෙන්නකො එරා.. 

එරංගා දුරකථනය මගේ අතට දුන්නා. එක මොහොතක් සහස්ගේත් මගේත් ඡායාරූප දිහා බලාගෙන උන්නු මම ඒ සියල්ලමත්, අනතුරුව අපි යවපු කෙටි පණිවිඩත් එකක් නෑර මකා දැමූ මම අවසානයට සහස්ගේ දුරකථන අංකය මකා දැමුවා. 

‘බ්ලොක් කලා නම් ඉවරනේ රාධි..

‘ඕන නෑ. ආයේ එයා ඇති තරම් ගත්තට මම කතා කරන්නෙ නෑ. මාව විශ්වාස කරපන් පුලුවන් නම්..

මම එහෙම කියලා දුරකථනය පැත්තකට දැම්මා. ගෙවුනු අවුරුදු ගානටම නොදැනුනු අමුතු සැහැල්ලුවක් මගේ හිතට දැනෙද්දි එරංගා සැනසිල්ලෙ හිනා වුනා. 

‘මෙහෙම අපේ ගෙදර ගිහින් දවල්ට කාලා හවසට හයි ටී යමු මම ගානේ… 

මගේ යෝජනාවට එරංගා එක පයින් කැමති වුනා. කාලයකට පස්සෙ මම ආයෙත් මගේ පුරුදු නිදහස් ජීවිතේට ඒ විදියට අවතීරණ වුනා. 

…………………………………………………………………….

අවුරුදු දහයකට පසුව.. 

අද වෙද්දි මම ඕස්ට්‍රේලියාවේ ප්‍රධාන බැංකුවක අධ්‍යක්ෂිකාවක්. මේ වෙද්දි මම පුදුමාකාර සැපවත් ජීවිතයක් ගත කරනවා. සහස්ගේ අතීත කතාව නිතර මතක් වුනත් ඒක දැන් මතකයක්ම විතරයි. එහෙත් මම තීරණය කලා විවාහ නොවී ඉන්න. සහස්ගෙ සම්බන්ධය නැවතුනාම මම විදපු නිදහසට මම අදටත් විදිනවා. මගේ හැමදේකදීම උන්නු එරංගා ඇයත් ඕස්ට්‍රෙලියාවෙ පදිංචියට හෙට ඉදන් එනවා. එරංගාගේ දරුවෝ මගේම දරුවෝ වෙද්දි මට අයිති හැමදෙයක්ම කවදා හරි ඒ දරුවන්ට ලැබෙන්නට සැලැස්වීම මගේ අරමුණයි. කාලෙකට පස්සෙ මට සහස් ගැන ආරංචි වුනා ගෙවුනු සතියක. මුතූ සහස්ගෙන් දික්කසාද වෙලා තවත් සම්බන්ධයක් නිසා.මේ ගැන මම දැනගත්තේ එරංගා ගෙන්.. 

‘මහා ජරා මිනිහෙක්.. ඔයා බේරුනා රාධි… 

ඇය කියන්නෙ ඇත්තම ඇත්ත. ඇත්තටම මම බේරුනා.. 

තක්ෂිලා ඒකනායක.

කාමිණී – කෙටි කතාව 

මේ ලෝකෙ ජීවත් වෙන මිනිස්සු එක එක ජීවිත ගෙවනවා. සමහර මිනිස්සු කාර් විකුණනවා, තවත් සමහරු සිල්ලර බඩු විකුණනවා, ඒ අතර මහා පරිමාණ වගේම කුඩා පරිමාණ ව්‍යාපාර මේ හැම එකෙන්ම අපි මිනිස් ශ්‍රමය හරි භාණ්ඩයක් හරි මිලක් නියම කරලා විකුණනවා. මේ හැමදේම අතර තවත් සමහරු ඇඟ විකුණනවා. ඔව්… හරිම පිළිකුල් නේද? අහද්දිත් පිලිකුල් ඇති පත්තිනි ලෝගුව පොරවගෙන ඉන්න සමහරුන්ට නම්… ඒත් ඒකත් රස්සාවක්; බුදුන්ගේ කාලයේ ඉදන් පැවතගෙන එන.. 

ඇය නම් කාමය දෝතින් දරාගෙන ආව කාම රැජිණක්. වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම සරාගීබව නොඅඩුව ඇති රූප රාජිණියක්. පිරිමින්ගේ ඇසට රසඳුනක් වූවත් ඕනෑම ගැහැණියකගේ හිත එක මොහොතකට හෝ ඊර්ෂ්‍යාවෙන් පුරවාලන්නට හැකි  ඉහල පෙලේ පිරිමින්ගේ අතින් අතට යන ලෝකයේ පැරණිම රැකියාව කරන්නියක්. ඇතැම් ගැහැණුන් දහදිය මහන්සියෙන් රුපියල් දෙතුන් දහසක් මුලු මාසකටම හොයද්දි එක් රැයකින් එක් පිරිමියෙක් හෝ පිරිමින් කිහිපයක් සනසවා රුපියල් ලක්ෂ ගණනින් සොයන අති සාර්ථක ව්‍යවසායිකාවක්.

ඇය එසේ වෙද්දි ඈ ළඟට ඇදෙන බඹරුන්ගෙන් තවත් එක් බඹරෙකු වන මම දේවක සඳගලතැන්නයි. දිවයිනේ ප්‍රමුඛ පෙලේහෝටල් ජාලයක හිමිකරුවෙකු වන මම වෙනත් ව්‍යාපාරිකයන් මෙන් කටුකත්වය දෝත දරාගෙන  ආව කෙනෙක් නෙවෙයි. මගේ පියාගෙන්, මගේ සීයගෙන් ලැබුනු ව්‍යාපාර ජාත්‍යන්තරයට අරගෙන ගිය කෙනෙක්. කුරුදුවත්තේ ඉපදිලා, ලංකාවේ අංක එකේ පිරිමි පාසලක ඉගෙන ගෙන එංගලන්තයේ ප්‍රධාන සරසවියක උපාධියක් හදාරපු මම මටම ගැලපෙන පවුලකින් විවාහයක් කරගත්තත් තරුණ කාලේ සල්ලාලකම් කොහොම අත අරින්නද? 

ශාමිනී එක්ක විවාහ වුනත් , පසු කාලීනවදෙදරු පියෙක් වුනත් මම පරණ පුරුදු අත ඇරියේ නෑ. ශාමිනීත් එහෙමයි. ඇය ඇයගේ ලෝකයේ ජීවත් වුනා මම මගේ ලෝකයේ ජීවත් වුනා , දරුවෝ දරුවන්ගේ ලෝක වල ජීවත් වුනා. ඒත් ලෝකේට පේන්න අපි අති සාර්ථක පවුල් ජීවිතයක් ගෙව්වා. 

ඔබ මම ගැන හිතන විදිය හරි.. ඔව්…මම ස්ත්‍රී ලෝලියෙක්. මම නැහැ කියන්නෙ නෑ. හැබැයි මම අතිශය පෞද්ගලික විදියට ඒ දේවල් ගණුදෙනු කරන්නෙ.ඇතැම් වෙලාවල් වලට ගැහැනු මගේ යහන මතට නගින තුරු දන්නෙ නෑ කවුරු ළඟටද යන්නෙ කියලා. ඒ තරම් පෞද්ගලිකව මම ගණිකාවන් ඇසුරු කල කෙනෙක්. ඒත්…..,

කාමිණී, කාමයට වඩා යමක් ඇය මට දෙනවා. ඒත් ඒ මොකද්ද? ඒ පහස අවසානයේ හැමදාම මම හිතනවා. ඒත් ඇය මාව සත පහකට මායිම් නොකර සල්ලි මිටියත් අරගෙන බැහැලා යනවා. ආයෙමත් දෙදවසකින් මම ඇය හොයාගෙන යනවා. පුරුදු හැඟීමම මගේ හිතේ ඉතිරි කරලා ඇය යන්න යනවා. මම බලාගෙන ඉන්නවා. 

‘ බොබී ඇත්තටම කාමිණී කියන්නෙ කවුද?’ 

‘ කවුද මිස්ටර් දේවක දන්නේ? එක දවසක් මාව හොයාගෙන ආවා. මාත් රස්සාව දුන්නා. කොහෙන් ආවද කොහොම ආවද දන්නෙ නෑ ඒකි සල්ලි අච්චු ගහන මැශිමක් හින්දා මම විස්තර අහන්න ගියේ නෑ’ කාමිණී ගැන හිතලා හිතලා බැරිම තැන ඇයගේ තැරැව්කාරයා වුනු බොබීගෙන් මම ඇහුවම හරිම සරළව ඔහු එහෙම පිළිතුරු දුන්නා. 

ඒත් ඇය ගැන සෙවීම එතනින් අත් නොහැරපු මම එක් දවසක් රෑ ඇයගෙන්ම ඇහුවා. 

‘ කාමිණීගේ ගෙවල් කොහෙද?’ 

‘ ඒවා දැනගන්නම ඕනද මිස්ටර් දේවකට මගේ ඇඟ උඩ නගින්න?’ එදා ඒ තියුණු උත්තරේ මාව නිරුත්තර කලා. ඒ රැයින් පස්සේ මම ඒ රුව දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. ඇය මාව සනසවනවා. ඇයගේ හිතේ කාමයපමනක් දෝරේ ගලනකොට මගේ හිතේ ඈ වෙනුවෙන් උපදින ආදරය දෝරේ ගලනවා. 

‘ ශාමිනීගෙන් දික්කසාද වෙලා මම කොහොමහරි කාමිනී බදිනවා’ එක දවසක් මම ඒ තීරණයට ආවා. එදාත් හවස වෙනදා වගේම මම බොබීගෙන් එක රෑකට කාමිණීව වෙන් කරගත්තා. වෙනදාට වඩා ලස්සනට මම ලෑස්ති වුනා.  අවුරුදු පනස් පහ පිරුණු මම විසි ගනන් වල කාමිනීට විවාහ යෝජනාවක්  අරගෙන යනවා. මේ ජරා ජීර්ණ වුනු ජීවිතෙන්ැයව සදහටම මුදවගෙන මගේම කරගන්න බලාපොරොත්තුව හිතේ කොණක රජයනවා. 

තිබුනු හොඳම සූට් එක ඇදපු මම වෙනදාටත් වඩා සුවඳ විළවුන් තැවරුවා. හොඳම රූපලාවන්‍ය ශිල්පියෙකු ලවා කොණ්ඩය වගේම රැවුලත් සකසාගෙන වෙනදාට අපි මුණගැහෙන තැනට පිටත් වුනා. 

අදත් ඇය වෙනදා වගේමයි. ගැහැණියකගේ සිරුරේ වැසිය යුතු කොටස් යන්තමින් වැසුනු ඇදුමත්, හිත මන්මත් කරන සුවද විලවුන් මෙන්ම සරාගී රුවත් ඈ පිළිඹඳව මා තුල උපන් හැගීම තවත් අලුත් කලා. වෙනදා වගේම අනවශ්‍ය කතා වලින් තොරව ඇය මගේ හැඟීම් සන්තාපනය කලා. මම වෙනදාට වඩා සන්‍යමයෙන් ඒ මොහොත අත්වින්දා. 

අනුරාගී මොහොතකට පසුව මම තීරණය කලා මගේ සිතැඟි ඇයට පවසන්න. මට ලොකු විශ්වාසයක් තිබුනා ඇය මට අකමැති නොවන වගට. කවුද  අකමැති ලංකාවේ ලොකුම සල්ලිකාරයෙක්ගේ බිරිඳ වෙන්න? ‘ මම මගේ හිතට ධෛර්‍ය ගත්තේ ඒ විදියට. 

‘ කාමිණී…….’

‘මිස්ටර් දේවක ඔයාගේ ෆෝන් එකට කෝල් එකක්’  

ඇයගෙත් මගෙත් සොඳුරු මොහොතට බාධා කරමින් ආව දුරකථන ඇමතුම ගැන මට නැගුනේ පුදුම තරහක්. මගේ ලේඛම්වරයාගෙන් ලැබුනු ඒ ඇමතුමට මම ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ පුදුමාකාර කේන්තියකින්. 

‘ කියන්න ගිහාන්.. මොකද මේ මහ රෑ’ 

‘ සර් සමාවෙන්න මහ රෑ කරදර කලාට.. සර්ට අමතක වෙලා ඇති කියලා හිතුනු නිසා මතක් කරන්න ගත්තේ. හෙට හවස සර්ටයි මැඩම්ටයි  අගමැති තුමා එක්ක ඩිනර් එක තියනවා හවස හයට නිල නිවසෙදි’ 

ගිහාන්ගේ වචන කවදාවත් නැතුව මාව වෙනම ලෝකයක අතරමං කලා. ‘අගමැතිතුමාගේ නිල නිවස, සර්- මැඩම්’ මේ වචන කවදාවත් නැතිව මගේ හිත හෙල්ලුවා. මම එහෙමම දුරකථනය විසන්ධි කරලා කාමිණී දිහා බැලුවා; ශාමිනීව හිතේ ඇඳගෙන. ඒත් එක්කම රටක් පිළිගන්න කෝටිපති ව්‍යාපාරික දේවක සඳගලතැන්නගේ ප්‍රතිරූපය තවත් පසෙකින් සිතුවම් වෙන්නට පටන්ගත්තා. 

‘ මම මුළු රෑටම ගෙවලා තියෙන්නේ.. සෝ විල් ස්ටාර්ට් අගේන්’ මම කාමිණීට අණ දුන්නා. හිතේ උපන් ආදරය තත්වය , මුදල් වගේම බලය ඉදිරිපිට එහෙමම දිය වෙලා ගියා. 

තක්ෂිලා ඒකනායක