තඹරක අරුම..
සප්ත ස්වරයෙන් හැඩවෙන තත්නද
නැංවූ දුක් ගී නුඹට ඇසේවිද
හිත්මානෙක පීදුනු මල් කැකුලක
පෙති ගිලිහී යන්නට නොමදෙනු මැන…
මොණර නිලක ලා අහසට වන් සද
ඈතින් සැගවී බලා හිදිමි මම
ලංකරගන්නට නොමැති ලොවක තව
හඩා දොඩානම් කිනම් පලක් වෙද…
පෑලදොරට පිටුපා ගියදා නුඹ
හිත් කඩ හතකට පැලී ගියා වෙද
තවත් නොමැත හිත්ලූවක තනිවම
වැළපී ලතැවී තැවී දැවෙන්නට…
ලා දම් පාටට දිදුලන අහසට
පෙම් බැද කව් ගී ලියා තබමි සොද
බාදුරාව සේ ඇදබැද නොගෙනම
මඩෙහි පිපී තඹරෙක් වන්නෙමි මම…
රීනා
~ නොකිලිටි කුණු ~
උණු බතක් නොවැරදී – ඉදුණමුත් හැමදාක
ලුණු ටිකක් සමඟ කා – නිදයි සමහර රෑක
හුණු නොගෑ බිත්ති ඇය – ගොඩනැගුවෙ තනියෙන්ම
කුණු අදින ට්‍රැක්ටරේ – වැඩ කරල සතියේම
පෑ සෙනේ නොකිලිටියි – කිලිටි වූවත් ගතින්
නෑ සියන් නැති දුකත් – දරාගති තනි සිතින්
බෑ කියා දෙයක් නෑ – දිරිය දුටුවෙමි ඇගෙන්
නෑ අපිට අඩු පාඩු – සතුටු වුණි ලද දෙයින්
පාසැලට යන විටදි – මිතුරු කැල සමගින්ම
මග තොටදි ට්‍රැක්ටරේ – ඉඳහිටක දුටුවාම
අම්මෙ මම මෙහේ යයි – කියන්නට කලියෙන්ම
නාදුනන සේ ගියේ – ඇයි කියන් හැමදාම
තාරක ජයතිලක
අතීතයක්….
හිත නැවතුනා වළාකුළු බැම්මේ
හීන් වැහි කෝඩෙත් එදා වගෙමයි
ගැටෙන හැපෙන රිය පෙලේ
මං අද නුඹ සොයන්නැහැ
ඒ මගේ අතීතයයි…
බිදුනු විසිරුනු ප්‍රේමෙක ශේෂ උනු
ලා මතක අවු රැල්ලක්
හීන් වැහි කෝඩෙන් මුවා වී ආවත්
ජීවිතේ දැන් පරිණතයි
නුඹ අතීතෙම විතරයි…
වැව රවුම තාම ඒ වගෙයි
ඒත් අපි දුරයි
හිත මත්තේ පිපී
සී සී කඩ විසිරගිය
ප්‍රේමයත් නුඹ තමයි…
ආයුබෝ සෙංකඩපුරට
අපි ආයේ හමුනොවුනත්
එදා සේම අදත්
නුඹ තාම තරුණයි..
රීනා
– මං බැන්දා –
අල්ලපු ගෙදර මල්ලිත් බැන්දයි සැලය
ගම්මුන් අසයි දීමට පිලිතුරු නැතිය
උඹ නොබඳින්නෙ වැදිලාදෝ මොන හෙනය
දැන් පෙරටත් වඩා ගෙදරින් බර බරය
මට නම් දුවන්නට බෑ ඕවට ඔන්න
අප්පච්චිටත් හොඳ නෑ කරදර දෙන්න
උඹ හොඳ එකක් තෝරා ගෙන බැඳගන්න
අම්මට ඕනි කොහොමින් හරි බන්දන්න
මට නම් කම්මැලී ඕවට වෙලා නැතී
උද්ධමනෙත් වැඩී ලොකු වියදමුත් යතී
ඊටත් වඩා බැන්දට පසු ගියොත් කැඩී
කාටත් වඩා මට දැනෙනා දුකත් වැඩී
එනමුත් ඉතිං නොම බැඳලත් බැරි හින්දා
සසරෙත් ලොවෙත් අනියත බව හිත රන්දා
මාහට උදව්වට ප්‍රිය බිරිඳත් කැන්දා
මේවර වෙසක් එකටත් කූඩුව බැන්දා
තාරක ජයතිලක
නුඹ ගොඩක් දුරයි මට අද
සුසුම් හඩ ඇහෙන දුරකවත්
නුඹ නැති වෙනකොට ළඟ
පාළුව කොච්චර ද නුඹට
දැනෙනවා නේද රත්තරන් මගේ …
ආදරේ කියා වැලපුනත් අපිත්
කොහොම බැලුවත් මඟ
නුඹට එන්න බැහැ කියල දැනෙනකොට
දුකයිනේ මගේ රත්තරන් මගේ …
කොච්චරවත් හේතු හැදුනත්
හරිම ආදරෙයි නම් අපි
වෙනසක් නොවී හැමදා ඉන්නකොට
උපම නෑ දෙන්න රත්තරන් මගේ …
පෙරුම් පුරා හමු වූ ප්‍රේමයක්
නෑ කෙනෙකුට හිතේ ඉඩ
අනේ රත්තරන් !
නිතර නුඹ සොයා වෙහෙසෙන
මේ ඇස් වලට හරි මහන්සියි
ඇවිත් යන්න එන්න රත්තරන් මගේ …
ගගන ගුරුගේ
හැම වැස්සම ලස්සන නෑ නුවරට
නුවර අහස සමඟම හරි හරියට,
මහද වෙලෙන කල අඳුරු වලා
දෙදෙන සමඟ එක කුඩයක ගිය මග,
තනිවම යමි සරසවිය බලා
ගිලිහි වැටුණු රොබරෝසියා කුසුමක,
තවම නොමල ඒ සුන්දර පැහැසර,
සොඳුරු-බිඳුණු පෙම මතක් කලා
ආදර මාවත අද්දර තෙපලූ,
ආදර බස් දෙසවනෙහි පිරී
හෙට ගැන නොව දුර අනාගතය ගැන,
පැතු පැතුමන් මොහොතකින් සිඳී
මහවැලියයි මා සෝ ගඟ ගැලුවද,
අහස සිඹිනු රිසි නුඹ හන්තානකි,
නිසසල වී නිහඬවම හිඳී
පුරහද අවපස යනු දැක පෙරදින,
හදවත මගෙ සසැලවී ගියත්
හැමදා පවතී කියා අමාවක,
නොසිතුවෙ ආදරෙ නිසා හුඟක්
හුරුකරගමි නෙත දැන් ඝන අඳුරට,
ඔබෙ රුව ගිලිහුණ කඳුලක දියකර,
නොපතමි මේ වැනි පෙමක් තවත්
තාරක ජයතිලක
එක දවසක් අහඹු ලෙසට
අපි හමුවූවා,
තව දවසක් වරුසාවෙක
කුඩයට එබුනා,
ගව් ගනන් දුරට හිත දුවලා
සිහිනෙක රැදිලා,
නුඹ අන්සතු යැයි දුටුදා මගේ
සිත ගොළුවූවා…
නොම ඇහැරී දෑස් වසා
සිහිනෙම ගිලිලා,
ඉන්න හිතයි පිළිනොගෙනම
හිමි නෑමයි කියා,
තරු පාර පුරා කදුලු සලා
හිත් අහස නිවා,
දාහක් ගිනි උහුලාගෙන
සිත ඉකි බින්දා….
ජීවිතයේ තනි මංසල
හැඩතල කරවා,
සිත කවුලු වසා දොරගුළු ලා
තනිකර දමලා
නුඹට උරුම නුඹෙ ලෝකයේ
හිමි කිරුළ දරා,
යන්න ඉතිං සමුගෙන සිහිනේ
නිම කරදා….
✍️ රීනා ඩි සිල්වා
මාවතේ කලබලෙන් – විසිරි දුහුවිලි අතර
මානෙතේ ගැටුණි මේ – ලපටි සුදු නෙළුම් මල
සාගතේ උණුසුමෙන් – නිතර මැලවුණු මුහුණ
පාසැලේ සීනුවේ – හඬින් පිබිදුණු අයුර
මුදු නමුත් කුණු වැකුණු – දෑත් කරගැට බිඳී
වැදු මවක් මිස වෙනත් – කිසිම නෑයෙක් නැතී
රුදු ලොවේ හස්තයෙන් – හිඳින මුත් නොගැලවී
සුදු පරෙවි රෑන දෙස – දෑස් දල්වා සිටී
ජීවිතේ සෙල්ලමට – හසුවුණත් පුතේ නුඹ
සෙල්ලමට ජීවිතේ – ගෙවන අයවලුන් මැද
පැරදුණත් උන් දිනක – නොපරදී නුඹ නිසැක.
මන්දයත්,
ජීවිතේ සෙල්ලමට – ‘දුක’යි ඉහලම ලකුණ
තාරක ජයතිලක
