රුවන්මැලි මහා සෑය


ඉතිං අද හිතුනා බෞද්ධ අපේ පුජනීයම වස්තුවක් ගැන පොඩි විස්තරයක් කියන්න… එ ද්‍රෝණ අටක් වු ධාතුන් වහන්සේලාගෙන් එක් ද්‍රොණයක් තැමිපත් කර සාදා ඇති, අනුරාධපුරයේ විරාජමානව වැඩ සිටින රුවන්මැලි මහා සෑය ගැන… 

හැමොම දන්නවානේ මහා සෑය දුටු ගැමුණු මහාරජතුමාගේ නිර්මාණයක් කියලා..

ඉතිං රුවන්මැලි මහා සෑය එමස්ථානයේ රියන් එකසිය විස්සක් උසින් ඉදිවන බව මිහිදු මහා රහතන්වහන්සේ විසින් දෙවනපෑතිස්ස රජු හට පවසා ඇති බව මහා වංශයේ සදහන් වෙනවා.. එය ඉදිකිරිමට සුදුසුම ස්ථානය දෙවානමිපියතිස්ස රජු විසින් ස්ථම්භයක් ඉදිකොට සලකුණු කර තිබෙන බවත් ඉතිහාසයේ සදහන් වෙනවා…. රුවන්මැලි මහා සෑයේ වැඩ ආරම්භ කරලා තියෙන්නේ වෙසක් පුර පසළොස්වක පොහොය දවසක…

මෙි මහා සෑය නිර්මාණය කරන එකත් ලෙහෙසි පහසු කටයුත්තක් නමි වෙලා නෑ…. 

මුළින්ම සෑය ඉදිකරන භුමි⁣ය සමතලා කරලා… එක ඉතිං කොහොමත් එහෙමනේ…. ගෙයක් හදන්න උනත් වර්තමානයෙත් අපි භූමිය සමතලා කරනවානේ….. හැබැයි ගෙයක් හදනවා වගේ නෙවෙයි… මහා සෑය නිර්මාණය කිරිම සැඳැහැ සිතින් කරන්න ඔින වැඩක්…..

මං මට දැනගන්න පුළුවන් උන කරුණු ඔයාලටත් කියන්නමි… 

මුළින්ම සමතලා කරගත් පොළොවෙි රියන් හතක් ගැඹුරට කැනලා එහි වක්‍රාකාර ගල් අතුරා එ ගල් මිටියෙන් තලා ඉන්පසු එය ඇතුන් ලවා පගවලා තියනවා.. 

ඉන් පසු එම ගල් ස්තරය මත ගඩොල්ද, ගඩොල් මත රළු බදාමද, බදාමය මත තිරුවානාද , තිරුවානා මත යකඩ ජාලයක්ද , එය මත සුවදැති මැටිද , සුවදැති මැටි මත සුදු පාෂාණද , එ මත සෙල්පිල්මිණිද , එ මත ගල් පවුරුද අතුරා තිබෙන බව සදහන්. 

ඉන්පසු රසදිය, අලිගැටපේර ලාටු හා පදමි මැටි එක්කර මිශ්‍රණයක් සාදවා ගල්⁣පුවරු තබා එ මත අගල් අටක ඝණකම ඇති ලොකඩ පත් අතුරා,  එම ලොකඩ පත් මත ආසනියමි හා තල තෙල් එකට මිශ්‍ර කර අතුරුවා , එ මත අගල් හතරක් ඇති රිදීපත්ද අතුරා තියනවා… 

මෙසේ සෑයේ අඩිතාලම සාදවා සාදා සෑයට මුල් ගල තබා ඇත්තේ ඇසල පොහොය දිනක. එම උත්සවයට රහතන්වහන්සේලා අනුහයකොටියක් අහසින් වැඩම කර ඇති බව ථුපවංශයෙහි සදහන් වෙනවා… 

දාගැබ වටා සේයා වළලු තුන සැදීමට ගඩොල් කොටි දහයක් වැය වු බව ථුපවංශයෙහි සදහන් වෙනවා.. 

එ වගේම සැයේ ඉතිරි වැඩ නිම කර ගැනිම සදහා අවශ්‍ය ගඩොල් සොයා ගන්නේ කෙසෙද යන වග දුටු ගැමුණු රජතුමාට ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙලා.. එ ඇයි කියනවා නමි යුද්ධයක් අවසානයේ වෙහෙසවි සිටින තම ජනතාවට එම වගකීම භාර දිමට රජු කැමැත්තක් දක්වලා නෑ. හැබැයි මෙි ගැන දැනගත් එක් ස්වර්ණමාලී නමි දෙවඟනක් දෙවුලොව පුරා මෙම පනිවිඩය ප්‍රචාරය කරලා.. එය දැනගත් විශ්වකර්‍ම පුත්‍රයා මල්වතුඔය නිමිනයෙ ගඩොල් මැවු බව ථුපවංශයෙහි සදහන් වෙනවා… ඉතිං මෙි මහා සෑයට ස්වර්ණමාලී නම යෙදෙන්නත් හෙතුව එ දෙවඟනම තමයි..

මිට අමතරව සැයට අවශ්‍ය රන් අවුරුමිණි ග්‍රාමායන්ද , රිදි, රිදි නැමති ගල් ගුහාවෙන්ද (රිදි විහාරය) , තමිභපන්නි ග්‍රාමයෙන් තබද , සමන් වැව ග්‍රාමයෙන් මැණික්ද , ඌරු වෙල නමි ග්‍රාමයෙන් නෙල්ලි ගෙඩි ප්‍රමාණයේ මුතු හා පබළුද , පැලවාපි ග්‍රාමයෙන් විශාල ප්‍රමාණයේ මැණික්‍ය සතරක්ද ලබාගෙන තියනවා… 

එ වගේමයි මහා සෑයට ධාතුන් වහන්සේලා ලැබෙන ආකාරය බුදු රජාණන්වහන්සේ කුසිනාරා නුවර උයනකදි සක්දෙවු රජ ගෙන්වා පවසා තිබෙන බව පැවසේනවා… 

             ” මාගේ අට ද්‍රොණයක් පමණ ධාතුන් වහන්සේලා අතුරින් එක් ද්‍රොණයක් ධාතුකොලි රජ දරුවන් විසින් පුද පුජා ලබන්නාහ, එම ධාතු එන දවස ලංකාද්වීපයේ රුවන්මැලි නමි දාගැබෙහි පිහිටන්නාහ ” යැයි වදාල සේක. 

දුටු ගැමුණු මහාරජතුමා මහා සෑය ආරම්භ කලත් උන්වහන්සෙට එය අවසන් කිරිමට ජිවත් විමට කාලය තිබුණේ නෑ.. එකතටත් හෙතුවක් තියනවා.. එ ගැන මං පසුව විස්තර කරන්නමි… ධාතු නිධන් උත්සවයෙන් පසු හතරැස් කොටුව දක්වා පමණයි දුටු ගැමුණු රජ තුමාට සෑය නිර්මාණය කරන්න හැකිවි තිබුනේ…. රජු මරණ මංඦකයෙ සිටියදි එතුමාගේ බාල සොයුරු සද්ධාතිස්ස කුමරු තමයි රෙදි වලින් කොත් කැරැල්ල නිමවා සැය සාදා නිම කර ඇති බව දුටු ගැමුණු මහාරජතුමාට දකින්න සලස්වා තිබුනේ…. දුටු ගැමුණු රජතුමාගෙ මරණයෙන් පසුව සෑය නිමකලේ සද්ධාතිස්ස රජතුමා විසිනි. 

පසුකලේක සිංහල රජවරුන්ගේ අගනුවර අනුරාධපුරයෙන් ඇත්වත්ම රුවන්මැලි සෑය හා අනෙකුත් සියළු සෑයන් වල් බිහිවී ගරා වැටුණු අතර මහා සෑයේ කොත් කැරැල්ල දේවතා කොටුව ගරාවැටි විනාශ වෙලා…. 

මිට වසර සියයකට පමණ පෙර නාරාවිට සුමනසාර හිමියන්ගේ මුළිකත්වයෙන් නැවත පිලිසකර කර ඇත්තේ අපේම වාසනාවට… රුවන්මැලි මහා සෑයේ චුඬා මාණික්‍ය පළදවා ඇත්තේ 1940 ජුලි මස 17 වන දිනයේ. 

     වර්තමාණයේ සුදො සුදුවට බැබළෙන රුවන්මැලි මහා සෑය බුදු රදුන් වැඩසිටි සුඝණ්ද කුටියට සම කල හැකි අතර ලෝක බෞද්ධයන්ගේ උතුමි වස්තුවක්සේ පිදුමි ලබමින් අදත් විරාජමාණව අනුරාධපුරයේ වැඩ සිටින්නේ අපේ හෙළ පෞඩත්වය මුළු ලෝකෙටම විදහා පාමින්….. 

සයිංසු යස්මිං සුගතස්ස ධාතූ

නිම්මාය රංසුජ්ජල බුද්ධ රූපං

සුවණ්ණ මාලී ති පතීත නාමං

වන්දාමහං ථූපවරං මහග්ඝං 

ද්‍රෝණයක් පමණ ශ්‍රි සර්වඥ ධාතූන් වහන්සේලා රශ්මි විහිදුවන නිර්මිත බුදුරුවක් තුළ යම් දාගැබක සැතපෙන සේක්ද , ස්වර්ණමාලී නමින් පහල වූ ඒ මහාර්ඝ වූ මහා ස්ථූපරාජයාණන් වහන්සේට දොහොත් මුදුන් තබා සාදර

ගෞරව භක්තියෙන් මම නමස්කාර කරමි….!!!

ස්වර්ණමාලී මහාසෑ රජුන්ට මාගේ නමස්කාරය වේවා… !!!

තෙරුවන් සරණයි 

නිසංසලා රණසිංහ ✍️

පිං පොත් ලිවීමේ වටිනාකම


නොයෙක් ආගම් වල විවිධ පිංකම් ගැන අපිට අහන්න දකින්න ලැබෙනවා. නමුත් මේ කතා කරන්නේ විශේෂයෙන්ම තෙරුවන් සඳහාම කෙරෙන්නා වූ බෞද්ධයන්ගේ පිං කුසල් පිළිබඳවයි.

මෙසේ බෞද්ධ ඔබ ඒ කරන පිං කුසල් වෙනම ඒ සඳහාම වෙන්වූ පොතක සටහන් කර තබන විට පිං කුසල් වල තව තවත් යෙදීමට කැමැත්තක් ඇතිවෙනවා. එවිට තමන්ටත් නොදැනීම පිං කුසල් වලින් පිං පොත් පිරෙනවා. ඒක තමන්ට පමණක් නොව අනික් අයටත් යහපත් ආදර්ශයක්. ඒක දකින පුංචි ළමයි පවා පිං කුසල් වල යෙදීමට උනන්දු වෙනවා. 

තමන් කරන පිං කුසල් වෙනම පොතක ලියන එකේ වටිනාකම තේරෙන්නෙ දැන් නෙවෙයි. වයසට ගියාමයි, ලෙඩ ඇඳේ ඉන්නකොටයි, මරණාසන්න වෙනකොටයි. එතකොට පිං පොත කියවලා මතකයන් අලුත් කරගෙන සුගතියෙ හිත පිහිටුවන්න ලේසියි. වයසට ගියාම මැරෙන්න ලං වෙලා ආයෙ අමුතුවෙන් පිංකම් කරන්න මහන්සි වෙන්න ඕනෙ නෑ. 

අද කාලෙ ආච්චිලා සීයලා තරුණ කාලේ පිංකම් පිලිබඳව නොසිතා වයසට ගිහින් පිංකම් කිරීමට උනන්දුවක් දැක් වුවත් ශරීරයේ ඇති විවිධ අපහසුතා සහ දුබලතා නිසා එසේ පිං කිරීමට නොහැකි වෙනවා. ඒ නිසා ලමා කාලයේ සහ තරුණ කාලයේ හැකිතාක් පිංකුසල් වල යෙදී ඒ කල පිං කුසල් වෙනම පොතක ලියා සටහන් කර තබන්න. 

කාලයාගේ ඇවෑමෙන් වයසට යෑමෙන් හෝ ලෙඩ ඇඳේ සිට හෝ ඔබ විසින් කල පිං කුසල් සිහි කර ගත්තා නම් කිසිම අපහසුතාවයකින් තොරව පිං වලින් හිත පුරවගන්න පුලුවන්.ඒ වගේම සුගතියේ හිත පිහිටුවා ගන්න පුලුවන්.

 “උපාදාන පච්චයා භවෝ”  එනම් උපාදානය නිසා භවය හට ගන්නවා කියලා පටිච්ච සමුප්පාද විවරණයේදී පැහැදිලි කරන්නෙ ඒ නිසයි.

එසේනම් අප පිනක් කුසලයක් අරමුණු කරගෙන මියගියහොත් තමයි යහපත් තැනක ඉපදෙන්නෙ.

මෙයට දුටුගැමුණු රජු හොඳම උදාහරණයක්.

කොතරම් පිං කලත් මරණාසන්න වෙනකොට කල පිං අමතක වෙනවා. ඒ වගේම කල පිං සිහි කිරීමට අපහසු වෙනවා. ඒ නිසා තමන්ට පොත් කියවීමට නොහැකි අවස්ථාවකදී වුවත් තමන්ගේ වෙනත් ඥාතියෙක් ලවා හෝ තම දරුවෙකු ලවා හෝ ඒ සටහන් තැබූ පිං පොත කියවා ගැනීමට හැකියාව ලැබෙනවා.

ඒ නිසා කරන පුංචි පින වුණත් එනම් විශේෂයෙන්ම තෙරුවන් වෙනුවෙන් කල පිං කුසල් වෙනම පොතක ලියන්න. එහි වටිනාකම කුඩා දරුවන්ටත් කියා දෙන්න.

තෙරුවන් සරණයි!!

නිර්වාණය


නිර්වාණය වනාහි ආර්යයන් ගේ පරම විශුද්ධ ලෝකෝත්තර ඥානයට මිස සෙස්සන් ගේ දුබල ඥානයට හොඳින් අසු නොවන්නා වූ ඇති වීමක් නැතිව ඇත්තා වූ, නො දිරන්නා වූ, නොබිඳෙන්නා වූ, සෑම කල්හි ම පවත්නා වූ, අනන්තාපරිමාණ ගුණයන් ගෙන් යුක්ත වූ, පරම සූක්ෂම වූ පරම ගම්භීර වූ එක්තරා සුඛස්වභාවයෙකි. ආගම් අදහන්නවුන් විසින් ඒ ඒ ආගමට අනුව පිළිපැදීමෙන් බලාපොරොත්තු වන්නා වූ ඉතා උසස් දෙයක් සෑම දෙනාට ම ඇත්තේ ය. බුද්ධාගම ඇදහීමෙන් බෞද්ධයන් විසින් බලාපොරොත්තු වන ඉතා ම උසස් දෙය මේ නිර්වාණය ය. බුදුන් වහන්සේ කේවට්ට නම් ගෘහපතියාට නිවන හඳුන්වනු පිණිස මේ ගාථා දෙක වදාළ සේක.

“විඤ්ඤාණං අනිදස්සනං – අනන්තං සබ්බතො පහං

එත්ථ ආපො ච පඨවි – තෙජො වායො න ගාධති,

එත්ථ දීඝඤ්ච රස්සඤ්ච – අණුං ථූලං සුභාසුභං

එත්ථ නාමඤ්ච රූපඤ්ච – අසෙසං උපරුජ්ඣති.

විඤ්ඤාණස්ස නිරෝධෙන – එත්ථෙතං උපරුජ්ඣති.”

“පටන් ගැනීම, අවසන් වීම් ආදි කොන් නැත්තා වූ හැම කර්මස්ථාන මාර්ගයකින් ම යා හැකි බැවින් හැම පැත්තෙන් ම බැස ගැනීමට තොට ඇත්තා වූ ඇසට නො පෙනෙන්නා වූ ඥානයෙන් ම දත යුතු වූ තැනක් ඇත. හැම තැනම ඇත්තා වූ ආපෝ පඨවි තේජෝ වායෝ යන මේ ධාතූහු එහි නැත. හැම තැනම ඇත්තා වූ ද දික් වූ ද කොට වූ ද කුඩා වූ ද මහත් වූ ද හොඳ වූ ද නොහොඳ වූ ද වස්තූහු එහි නැත. එයට පැමිණ නාම රූප දෙක ඉතුරු නැතිව ම නිරුද්ධ වේ. අන්තිම විඥානයාගේ නිරෝධයෙන් නොහොත් කර්ම විඥානයාගේ නිරෝධයෙන් එයට පැමිණ නාම රූප සියල්ල ම නිරුද්ධ වේ ය” යනු එහි තේරුම යි.

මේ දේශනයෙහි “විඤ්ඤාණ” යන වචනය දෙතැනක යෙදී තිබේ. එයින් අගට යෙදී තිබෙන විඤ්ඤාණ යන්නෙන් කියැවෙන්නේ සිත ය. මුල යෙදී තිබෙන විඤ්ඤාණ යන වචනයෙන් කියැවෙන්නේ නිවන ය. ඇතැම්හු මෙය තේරුම් නො ගෙන නිවනෙහි විඤ්ඤාණයක් ඇත ය කියා හෝ විඤ්ඤාණය ම නිවන ය කියා හෝ වරදවා ගනිති. එය බුද්ධ මතයට විරුද්ධ බව දෙ වන ගාථාවේ “එත්ථ නාමඤ්ච රූපඤ්ච අසෙසං උපරුජ්ඣති” යනුවෙන් හොඳට ම පැහැදිලිය. සිත නම් නාමයෙකි. නාම රූප දෙක ම ඉතිරි නොව ම නිරුද්ධ වන තැන යයි දැක්වුණ නිවනෙහි තවත් විඤ්ඤාණයක් කොයින් ඉතිරි වේ ද? දුඃඛයෙන් අමිශ්‍ර‍ වූ ශුද්ධ විඤ්ඤාණය ම නිවනය යි කියත හොත් සතර වන පරමාර්ථය නැති වී පරමාර්ථ තුනක් පමණක් වීමෙන් ධර්ම විරෝධයක් වන්නේ ය. එබැවින් එසේ ගැනීම ද නො මැනවි.

මෙහි චිත්තය කියැවෙන විඤ්ඤාණ පදය “විජානාතීති විඤ්ඤාණං” යි කර්තෘ සාධන වශයෙන් ද “විජානාති එතෙනාති විඤ්ඤාණං” යි කරණ සාධන වශයෙන් ද, “විජානනං විඤ්ඤාණං” යි භාව සාධන වශයෙන් ද විග්‍ර‍හ කරනු ලැබේ. නිර්වාණය කියැවෙන විඤ්ඤාණ යන්න “විජානිතබ්බන්ති විඤ්ඤාණං” යි කර්ම සාධන වශයෙන් විග්‍ර‍හ කළ යුතුය. එහි යු ප්‍ර‍ත්‍යය කර්මාර්ථයෙහි ය. පාන භෝජන යනාදි වචනයන්හි මෙනි.

පළමුවන ගයෙහි “අනිදස්සනං” යනුවෙන් නිර්වාණ ධාතුව ඇසට නොපෙනෙන බව දක්වන ලදී. ඇසට නො පෙනෙන නමුත් එය ඤාණයෙන් දැකිය හැකි බව “විඤ්ඤාණං” යන වචනයෙන් දක්වන ලදී. “අනන්තං” යන වචනයෙන් නිර්වාණයා ගේ සර්වකාලිකත්වය හා සර්වව්‍යාපිකත්වය දක්වන ලදී. සංස්කාරයෝ වනාහි පෙර නො තිබී ඉපද ඉපද බිඳී යන්නෝ ය. එබැවින් ඒවාට පටන් ගැනීම වූ මුල් කොන ද ඇත්තේ ය. අවසාන වූ අන්තිම කොන ද ඇත්තේ ය. හාත්පස පරිච්ඡේදය වූ පරිච්ඡේදාන්තය ද ඇත්තේ ය. පරම්පරාවන් ගේ කෙළවර වූ සන්තත්‍යන්තය ද ඇත්තේ ය. “අසවල් කාලයෙන් පෙර නිවන නො පැවැත්තේය. එය ඇත්තේ අසවල් කාලයේ පටන්ය” යි දැක්වීමට නිවනට පටන් ගැනීම වූ පූර්වාන්තය ද නැත. එය කිසි කලෙක දිරා බිඳී අතුරුදහන් නොවන බැවින් එයට අවසාන කොන වූ අපරාන්තය ද නැත්තේය. යමක ඒ කොන් දෙක නො ලැබේ නම් එය සර්වකාලික ය. නිවනෙහි ඒ දෙක නො ලැබෙන බැවින් එය සර්වකාලික ය. සංස්කාරයන්ට පර්යන්ත පරිච්ඡේදයක් ඇත්තේ ය. හැම සංස්කාරයක් ම පවත්නේ තම තමාට අයත් වූ ඒ පර්යන්ත පරිච්ඡේදය තුළ ය. ඒ පරිච්ඡේදයෙන් ඔබ ඒවා නැත. නිවනට එබඳු පර්යන්ත පරිච්ඡේදයක් නැත. එබැවින් එය සැම තන්හි ම ඇතියකැ යි කීම යුතුය. නිවන ඇතත් එය ද්‍ර‍ව්‍යයක් නොවන බව හා එහි සටහනක් නො ලැබෙන බවද “එත්ථ දීඝඤ්ච රස්සඤ්ච අණුං ථූලං සුභාසුභං” යනුවෙන් දක්වන ලදී. කියන ලද දේශනයෙන් දැක්වෙන සැටියට නිවන ඇසට නො පෙනෙන නුවණට පමණක් ඇති බව දැනෙන සටහන් නැත්තා වූ හැම තන්හි ම ලැබෙන්නා වූ ඉපදීමක් බිඳීමක් නැත්තා වූ සර්වකාලික වූ දුරනුබෝධ සූක්ෂ්ම ධර්මයක් බව කිය යුතුය. එය ලෞකික ඤාණයට දැනෙන්නේ ද අනුමාන වශයෙනි.


ඇදහිල්ලෙන් බලා සිටින්න


(හබක්කුක් 2: 3)

මක්නිසාද දර්ශනය නියම කාලය දක්වා තව ප්‍රමාදවේ, එහෙත් එය බොරු නොවී ඉක්මනින් තීන්දුවට පැමිණෙන්නේය.එය ප්‍රමාදවෙතත් ඒ ගැන බලාසිටින්න; මක්නිසාද එය පසු නොබැස පැමිණෙවාම ඇත.

මෙම බයිබල් පදය දෙස මොහොතක් ඔබගේ නෙත් යොමුකර බලන්න.ඔබ විශ්වාසයෙන් යුතුව යේසුස් දෙස බලා සිටිනවා නම් උන්වහන්සේ ඔබට ආශිර්වාද කරන්න යනවා.

  • මෙහිදී පළමු කාරණය ලෙස අපට පෙන්වා දෙනවා අපට අපගේ ජීවිතයේ අරමුණක් නැත්නම් දර්ශනයක් තිබිය යුතුයි.ඒ වගේම ඔබගේ තිබෙන්නා වු දර්ශනය නැතිනම් යම් බලාපොරොත්තුවක් විය හැකි කුමක් වුවත් එය සිදුවීමට ප්‍රමාද වෙනවා නම් ඔබ පසුබට වී ඔබගේ අරමුණෙන් එළියට ගමන් කරන්න එපා.මක්නිසාද දේව වචනය පවසන පරිදි ඔබගේ වේලාව නොව දෙවියන් වහන්සේගේ නියම වේලාවෙදි උන්වහන්සේ ඔබගේ බලාපොරොත්තුව ඉෂ්ට කරන්ට යනවා.මන්ද දෙවියන් වහන්සේ දන්නවා අපිට අවශ්‍ය දේ කුමක්ද හා ඒක දිය යුතු වේලාව.එම නිසා ඒ වේලාව එනතෙක් ඉවසීමෙන් දෙවියන් වහන්සේ දෙස බලාගෙන දේව වචනයට අනුව ගමන් කරන්න.
  • බලන්න දෙවෙනි කාරණය ලෙස මම ඔබට පෙන්වා දෙන්න කැමතියි ඔබගේ බලාපොරොත්තුව පමා වුණත් එය බොරුවක් නොවන බව දේව වචනයේ සඳහන් වෙනවා. ඒක නිසා මම ඔබට නැවතත් කියන්න කැමතියි ඔබගේ  බලාපොරොත්තුව අත්හැර ගන්න එපා.ඔබගේ අරමුණු කරා යන තෙක් විශ්වාසයෙන් යුතුව බලාගෙන සිටින්න.මන්ද එය බොරුවක් නොවී ඉතා ඉක්මනින් ඔබගේ ජීවිතයේ සඵලවත් වෙන්න යනවා.
  • හොඳයි මං කැමතියි තුන්වෙනි කාරණයට ඔබව රැගෙන යන්න.  “මක්නිසාද එය පසු නොබැස පැමිණෙනවා ඇත” බලන්න දෙවියන් වහන්සේ අපට කොපමණ විශ්වාසවන්තව ඉන්නවද. ඒක නිසා ඔබගේ ජීවිතයේ කොපමණ බාධා පීඩා කරදර ආවත් ඔබ සැලෙන්න එපා මන්ද යේසුස් වහන්සේ ඔබ සමඟ සිටිමින් ඔබ ජය ගන්නා තෙක් ඔබව අත් නොහැර ඔබ වෙනුවෙන්ම උන්වහන්සේ සිටිනවා.ඒක නිසා ජය අත්පත් කර ගන්නා තෙක් විශ්වාසයෙන් හා බලාපොරොත්තුවෙන් දෙවියන් වහන්සේ දෙස බලා සිටින්න.

ඔබ සැමට ජේසු පිහිටයි!